پیشنهاد واژه « دارا » برای واحد پول ملی

پیشنهاد مردم برای واحد پول ملی چیست؟

پیشنهاد واژه « دارا » برای واحد پول ملی

ایران‌نامه – شاهین سپنتا: بانک مرکزی ایران برای انتخاب واحد پول ملی کشور پس از حدف صفرها، یک سایت برای نظرسنجی راه‌اندازی کرده است. در این سایت نام‌هایی مانند ریال، تومان، پارسی، دریک به نظرسنجی گذاشته شده‌اند و شهروندان می‌توانند به آن‌ها رای دهند. البته بجز این چهار نام، در همان صفحه افراد می‌توانند نام‌های پیشنهادی خود را نیز وارد نمایند. به گفته مدیران این بانک، نام‌های پیشنهادی از سوی مردم تاکنون پارسه، پارس، نور و دریک بوده است. بانک مرکزی اعلام کرده است که از میان نام‌های پیشنهادی، با نظر مجلس یک نام به عنوان واحد اصلی پول کشور و نام دیگر به عنوان واحد کسر پول که اکنون از اعتبار افتاده، انتخاب خواهد شد.  

بهارانه استاد جنیدی

 

خجسته باد نوروزی استاد فریدون جنیدی

از پشت کوهِ تیره شب

نرمک نرمک، سپیده سیم‌گون برآمد

و سیم سپید، بر فرازان آسمان گسترد

سپیده سیمگون فرازتر رفت

و اندک اندک زرگون شد

زر به فراز رفت

و

آغازی دوباره با مریم بانو خزائلی

بوی خوش زندگی در یادداشت‌های یک بانوی ایرانی

دوست خوبمان مریم‌بانو خزائلی که هم خوب می‌اندیشد و هم خوب می‌نویسد و هم خوب عکس می‌گیرد، مدتی بود که در گیرودار درس و کار، از نوشتن و ثبت لحظات با دوربینش دور مانده بود، اما پس از مدتی دوری از قلم، این بار با ایده‌های نو و تازه و با نگاهی متفاوت وبلاگ‌نویسی را از سرگرفته است و امیدوار است تا با نوشتن اندیشه‌های سبزش به زبان انگلیسی و ترجمه برخی خبر‌ها و گزارش‌های فرهنگی از فارسی به انگلیسی، توجه مردمان دیگر کشورها و رسانه‌های گروهی آن‌ها را بیش از گذشته به رویدادهای پیرامون میراث فرهنگی و طبیعی ایران زمین که به همه جهانیان تعلق دارد، جلب نماید و آن‌ها را با فرهنگ این کهن زادبوم، بیشتر آشنا کند. مریم بانو، نوشتارهایش را به زبان انگلیسی در صفحه‌ای به نام «بوی خوش زندگی، یادداشت‌های روزانه یک زن ایرانی» منتشر می‌کند و یادداشت‌هایش به زبان فارسی را بر برگ دیگری با نام «پر پرواز» می‌نویسد و عکس‌هایش را در قابی به نام «دنیا از نگاه دوربین من» به تماشا می‌گذارد. بازگشت دوباره و پرتوان‌تر از پیش مریم‌بانوی عزیز را به قلمروی قلم و قاب تصویر، به خودش و همه دوستداران قلمش و نگاهش شاد باش می‌گوییم و برایش آرزوی موفقیت همیشگی داریم.

یادداشتی از مهرداد سپهر:

وقتی همه خوابیم!

مهرداد سپهر

 قبل از ماه محرم در رسانه‌ها اعلام شد که به گفته نیروی انتظامی در مراسم امسال با هرگونه مظاهر خرافه اعم از قمه زنی، سر بریدن دام در ملاء عام و حتی علم‌کشی و .... برخورد می‌شود ولی متاسفانه به فاصله یکی دو روز پس از آن، در روزنامه‌ها خواندیم که نیروی انتظامی حرف خود را پس گرفت. در تاسوعا و عاشورای امسال هم وقتی گذرمان به بعضی از خیابان‌ها می‌افتاد، صحنه‌های مشمئز کننده‌ای را می‌دیدیم که گویا محکوم به دیدن آن هستیم. گوسفند و گاو و شترهایی که سر بریده می‌شدند و آه و اعتراض خفیف برآمده از جان بعضی عابران در حاشیه پُر خون خیابان‌ها و بدتر از همه دیدگان وحشت زده و نگران کودکانی که ضمیر پاکشان را هنوز هیچ خشونت و زشتی آلوده نکرده است. به راستی ما به کجا می‌رویم؟ چطور سلامت شخصی و اجنماعی ما به عناوین گوناگون با چنین انحرافات در ظاهر پیش پا افتاده‌ای به راحتی نادیده گرفته می‌شود؟ جایگاه سلامت روحی و روانی جامعه و به ویژه کودکان در این میان کجاست؟ در چنین روزهایی که قرار است مردم با آموزه‌های انسان ساز آشنا شوند، آیا آموزه های انسان ساز، غیر از اخلاق و مهربانی و شرافت انسانی است که باید بذر آن از کودکی در نهاد آنان نهادینه شود تا امنیت اخلاقی و اجتماعی جامعه تضمین گردد؟ آیا پدیده‌های خشونت‌باری به این شکل موجب گسترش عصبیت و خشونت در جامعه نمی‌شود؟ با وجود اینکه برای تحلیل موضوعاتی این چنین که به سلامت کلان اجتماعی بازمی‌گردد در مجامع علمی و فرهنگی همایش‌های بسیاری هم برگزار می گردد، ولی به دلیل این‌که از سوی دستگاه‌های اجرایی نتایج عملی آن جدی گرفته نمی‌شود، متاسفانه هیچ‌گاه آگاهی پویا به بدنه جامعه سرایت نمی کند؛ گو این که معمولا علم و آگاهی با چراغ خاموش در یک سو، و نادانی و خرافه هنجارشکنانه و سنت شده که به دست اقلیتی اجرا می‌شود، در سویی دیگر به راه خویش ادامه می‌دهند.

آیینه خانه: (2

امنیت ضامن گردشگری پایدار!

ایران‌نامه- معصومه شهباز: صنعت گردشگری یکی از ارکان اساسی توسعه اقتصادی در جهان امروز به شمار می‌رود؛ این صنعت پایدار در بسیاری از کشورها با رشدی سریع‌تر نسبت به سایر بخش‌های اقتصادی، یک  صنعت پیشرو قلمداد می‌شود، اما اصلی‌ترین زیربنای توسعه گردشگری، امنیت است. ایران به عنوان یکی از پنج کشور اول جهان در توانمندی‌های اکوتوریسمی و یکی از 10 کشور اول دنیا در داشتن پیشینه فرهنگ و تمدن، از پتانسیل بالایی برای جلب گردشگران برخوردار است ولی از لحاظ امنیت گردشگران نتوانسته جایگاه خوبی برای گردشگران خارجی فراهم آورد. از آنجا که ایران از مجموع 924 میلیون گردشکر بین‌المللی درسال 2008 تنها تعداد 2 میلیون نفر گردشگر داشته است و تاکنون هم همین جایگاه را حفظ کرده می‌توان گفت برخی مشکلات، بر این صنعت تاثیر منفی گذاشته و همین امر سبب شده تا درآمد حاصل از گردشگری در ایران تنها 07/0درصد باشد.

از ایران نامه انتقاد کنید!

از ایران نامه انتقاد کنید!

دوستان و خوانندگان گرامی! تارنگار «ایران نامه» فعالیت خود را از روز چهارشنبه 9 شهریورماه 1384 بر روی سایت «پرشین بلاگ» آغاز نمود و تا آخرین پستش در 19 تیرماه 1386 بر روی پرشین بلاگ، بیش از 32000 بازدیده کننده داشت.  اما پس از گرفتاری‌هایی که برای پرشین بلاگ ایجاد شد، ایران‌نامه از نشانی پیشین خود کوچ کرد و از 20 امردادماه  1386 بر روی سایت «بلاگ اسکای» فعالیت خود را ادامه داد و از آن تاریخ تاکنون بیش از 434000 بازدید کننده داشته است. ایران‌نامه، در آغاز یک وبلاگ شخصی بود که تنها به انتشار یادداشت‌ها و پژوهش‌های شاهین سپنتا می‌پرداخت، اما به تدریج کوشید تا با هدف آگاهی‌رسانی پیرامون میراث فرهنگی و طبیعی ایران، ضمن انتشار اخبار و گزارش‌هایی در این زمینه‌ها، مطالب و دیدگاه‌های دیگر نویسندگان و پژوهشگران را نیز در موضوعات ایران‌شناسی و به‌ویژه اصفهان‌شناسی در حد امکان بازتاب دهد. در طی این مدت معمولا دوستان و بازدیدکنندگان از روی مهر ما را از نظرات دوستانه و پیام‌های دلگرم کننده خود بهره‌مند ساخته‌اند، اما اکنون که بیش از 5 سال از فعالیت ایران‌نامه گذشته، نویسندگان ایران‌نامه از همه دوستان و خوانندگان خواهشمندند که برای هرچه بهتر و پربارتر شدن این رسانه، دیدگاه‌ها و انتقادات خود را بی‌پرده و روشن با ما درمیان بگذارید و در مورد محتوای مطالب ایران‌نامه اعم از پژوهش‌ها، گزارش‌ها، سروده‌ها، یادداشت‌ها، فایل‌های صوتی، تصاویر، پیوندها و ... همچنین روش ارائه مطالب اظهار نظر کنید و ما را از انتقادات سازنده و راهگشایتان بهره‌مند سازید. مطمئن باشید که همه نظرات و انتقادات شما به دقت مورد بررسی قرار می‌گیرد و ما را در اصلاح روش‌ها و بهبود مطالب یاری خواهد داد. شما می‌توانید انتقادات خود را با ذکر نمونه و مصادیق، به نام اصلی یا نام مستعارتان در زیر همین پُست در قسمت «پیام‌ها» درج کنید و یا به نشانی رایان‌نامه ویراستار [e-mail] بفرستید. 

                           نظرات ارسال شده از طریق ایمیل در ادامه آمده است:

آیینه خانه: (1

کمان اصفهان با قدرت مشورت و تخصص به زه می‌شود

ایران‌نامه- معصومه شهباز: بر پیشانی بازار شاهی نقش جهان، زایچه اصفهان شیری انسان نماست که کمان به دست، تیری را رو به سوی کژی‌ها روانه ساخته؛ طالع بلندی که اصفهان را از گذرهای تاریخ پر فراز و نشیب اش گذراند و سیمای آن را گرچه زخم خورده از یوغ تازی و مغول و افغان و جهل حاکمان اما همچنان با صلابت از آیینه کاخ‌ها و باغ‌ها و هنرهای هزار نقش‌اش نمایان می‌سازد. زایچه اصفهان کمان است؛ نهمین صورت از صور فلکی که با آذر از گاهشماری خورشیدی مطابقت دارد؛ از این روی حامیان میراث اصفهان، یکمین روز از این برج را روز بزرگداشت اصفهان نامیده اند. اصفهان آیینه‌دار جمال هنر های بی نظیر و جایگاه کمال معماری ایرانی است و از همین مقام شایسته بهترین پاسداری است که پشتوانه آن قدرت اندیشه، مشورت، تخصص و آگاهی است و تنها در همیاری بی دریغ و به دور از تعصب رسانه ها، متخصصان و مدیران حاصل می‌شود.

جایگاه ایران در میان کشورهای جهان!

یادداشتی اندیشه برانگیز از محمد درویش در مهار بیابان‌زایی:

جدولی که افتخارآفرین نیست! هست؟

اخیراً سیاهه‌ای از نام کشورها بر اساس سال تأسیس آن‌ها بر روی ویکی‌پدیای انگلیسی با عنوان: List of countries by statehood قرار گرفته که در نگاه نخست می‌تواند برای هر ایرانی وطن دوستی، شوق آفرین و دلپذیر باشد. زیرا بر بنیاد این جدول، هیچ دولتی در جهان نمی‌تواند ادعا کند که قدمتی بیشتر از دولت ایرانی دارد؛ دولتی که عمرش به 3300 سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. کافی است این قدمت را با یونان، به عنوان کهن‌ترین دولت اروپا مقایسه کنید که 2 هزار سال پس از ایران اعلام موجودیت کرده است و یا کشوری همچون فرانسه که قدمتش به سال 486 پس از میلاد می‌رسد. ماجرا حتا هنگامی تأمل‌برانگیزتر می‌شود که دریابیم تقریباً همه‌ کشورهایی که هم‌اکنون در جدول‌های توسعه انسانی رتبه‌هایی به مراتب بیشتر از ایران دارند، عمر حکومتی‌شان به یک دهم دولت ایران هم نمی‌رسد! با این پیش‌درآمد، می‌خواستم از شما بپرسم: آیا تماشای این جدول و دانستن جایگاه تاریخی مدنیت در سرزمینی که در آن زیست می‌کنید؛ حالتان را خوش می‌کند یا ناخوش؟ و چرا؟  راستی چرا آن قدمت نتوانست آن گونه که کشورهایی همچون کره، چین و ژاپن را به سرآمدگی در جهان رساند، برای ما، مصری‌ها، ارمنستانی‌ها و اتیوپی‌هایی ها هم شوکت و افتخار و آقایی در هزاره سوم به ارمغان آورد؟ ما کجای راه را اشتباه رفتیم دوستان؟

پیشنهاد دکتر بهنام اوحدی

یک پیشنهاد برای حفظ یکپارچگی سرزمینی ایران

در این هنگامه دشوار و سرنوشت ساز

همواره یکی از چالش‌های پیش‌روی دولت‌ها و نگرانی‌ اصلی احزاب و نیروهای ملی و همه دوستداران ایران، حفظ یکپارچگی سرزمینی ایران در برابر گروه‌هایی است که به گسست و جدایی می‌اندیشند. پس هرکدام به فراخور دریافت خود از وضعیت و حقایق موجود، راهکارهایی سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی یا مجموعه‌ای از آن‌ها را ارائه می‌نمایند. به تازگی، پژوهنده ایران‌دوست آقای دکتر بهنام اوحدی، از روی مهر فراوان به میهن و همه اقوام و تیره‌های ایرانی و با آرمان پاسداشت یکپارچگی سرزمینی ایران در این هنگامه دشوار و سرنوشت‌ساز، پیشنهادهایی برای ایجاد دگرگونی‌هایی در تقسیمات کشوری ارائه نموده و برای انتشار به ایران‌نامه سپرده است، تا مورد نقد و ارزیابی پژوهشگران و کارشناسان قرار گیرد. ایران‌نامه نیز ضمن استقبال از انتشار این پیشنهاد، برای انتشار همه دیدگاه‌های موافق و مخالف اندیشمندان در این مورد اعلام آمادگی می‌کند: