وقتی همه خوابیم!
مهرداد سپهر
قبل از ماه محرم در رسانهها اعلام شد که به گفته نیروی انتظامی در مراسم امسال با هرگونه مظاهر خرافه اعم از قمه زنی، سر بریدن دام در ملاء عام و حتی علمکشی و .... برخورد میشود ولی متاسفانه به فاصله یکی دو روز پس از آن، در روزنامهها خواندیم که نیروی انتظامی حرف خود را پس گرفت. در تاسوعا و عاشورای امسال هم وقتی گذرمان به بعضی از خیابانها میافتاد، صحنههای مشمئز کنندهای را میدیدیم که گویا محکوم به دیدن آن هستیم. گوسفند و گاو و شترهایی که سر بریده میشدند و آه و اعتراض خفیف برآمده از جان بعضی عابران در حاشیه پُر خون خیابانها و بدتر از همه دیدگان وحشت زده و نگران کودکانی که ضمیر پاکشان را هنوز هیچ خشونت و زشتی آلوده نکرده است. به راستی ما به کجا میرویم؟ چطور سلامت شخصی و اجنماعی ما به عناوین گوناگون با چنین انحرافات در ظاهر پیش پا افتادهای به راحتی نادیده گرفته میشود؟ جایگاه سلامت روحی و روانی جامعه و به ویژه کودکان در این میان کجاست؟ در چنین روزهایی که قرار است مردم با آموزههای انسان ساز آشنا شوند، آیا آموزه های انسان ساز، غیر از اخلاق و مهربانی و شرافت انسانی است که باید بذر آن از کودکی در نهاد آنان نهادینه شود تا امنیت اخلاقی و اجتماعی جامعه تضمین گردد؟ آیا پدیدههای خشونتباری به این شکل موجب گسترش عصبیت و خشونت در جامعه نمیشود؟ با وجود اینکه برای تحلیل موضوعاتی این چنین که به سلامت کلان اجتماعی بازمیگردد در مجامع علمی و فرهنگی همایشهای بسیاری هم برگزار می گردد، ولی به دلیل اینکه از سوی دستگاههای اجرایی نتایج عملی آن جدی گرفته نمیشود، متاسفانه هیچگاه آگاهی پویا به بدنه جامعه سرایت نمی کند؛ گو این که معمولا علم و آگاهی با چراغ خاموش در یک سو، و نادانی و خرافه هنجارشکنانه و سنت شده که به دست اقلیتی اجرا میشود، در سویی دیگر به راه خویش ادامه میدهند.
سلام. نمی دانم چرا روزنامه نگاران و اهل قلم در اینجور موارد سکوت میی کنند. ناهنجاری اجتماعی که فقط کودکان خیابانی یا کودکان کار نیست. آیا کودکانی که پدر و مادرشان برایشان قمه می زنند مصداق بارز کودکان بدسرپرست نیستند؟ چرا دولت و قانون با این والدین که بیماری دارند و صلاحیت نگهداری آن کودک را ندارند برخورد نمی کند؟
آیا طبق قانون ایران صدمه زدن به خود و دیگری آن هم در ملاء عام جرم نیست؟
درود
این مواردی که می فرمایید در همه جای دنیا جرم است. قطعا در ایران هم جرم است. اما فعلا با آن ها مماشات می شود. شاید زمان را برای برخود با این جرائم مناسب نمی دانند. اما این از مسئولیت اهل قلم و سخن و اندیشه کم نمی کند.
وای حالم بد شد. چطور میشه تصور کرد برای بچه ای که هنوز پستانک در دهان دارد یا داره انگشتش را میمکه، قمه می زنند.
شنیده بودم که در قبایل پاکستان هنوز از این رفتار قرون وسطایی انجام می شود و لی در ایران باورم نمی شد.
وای ..... این توحش نیست پس چیه؟
درود
این چند تصویر کوچک ذره ای از هزاران است. ترویج خشونت از کودکی نتیجه ای تاسف بار برای آینده این جامعه خواهد داشت.
این زخمی که بر خود می زنند زخمی بر پیشانی فرهنگ ماست که سال هاست بهبود نیافته است.
سلام
من امسال در یکی از شهرهای اطراف اصفهان....بودم وا ز6صبح که هوای شدیدا سردی بود در روز عاشورا در حدود3000نفر قمه زدند
همه چیر با برنامه ریزی بود و هیچ کسی جلوی این کار را نگرفت
کوچکترین نفر پسری7ساله و پیرترین آن 75ساله بود که روی ویلچیر نشته بود
صحنه های بسیار فجیع ودلخراشی بود
در جنگ هم کسی این کار را نمی کند
امکانات بهداشتی خیلی ضعیف بود برای درمان کسانی که از شدت خون رفتن افت فشار و سرگیجه و....
واقعا جای تاسف است که در استان اصفهان که مدعی فرهنگ هستند اینگونه حرکات(ضدفرهنگ و دین) انجام می شود
و بسیاری از ناگفته هایی که فقط در آن روز بایستی آنجا بودید و از نزدیک می دیدیدو...
حیف که استفاده از دوربین در آن روز= مرگ به دست خود
و.....
درود
این کارها نه ربطی به دین دارد نه فرهنگ ایرانی.
البته متاسفانه بخشی از فرهنگ مردمی شده است که آن را با علاقه انجام می دهند که البته این مردم در اقلیت هستند اما باید در مورد اثرات منفی این کار در جامعه یک گفتمان عمومی طرح شود تا خود مردم این سنت را کنار گذارند.
درود
با پوزش از جناب دکتر سپنتا اما گمان میکنم این کارها جزیی از فرهنگ دینی شیعه است و تنها دلیلی که امروزه حکومت موافق برگزاری آن نیست اینست که قمه زنی را مایه سرافکتدگی شیعیان(وهن) در نزد جهانیان میداند همانگونه که درباره حکم سنگسار مخالف اصل آن نیستند بلکه اجرای آن را فعلا به صلاح نمی دانند.
شاد زی دیر زی
پاینده ایران
درود
سپاس از بیان دیدگاهتان
بهتر است بگوییم قشری کم شمار از جمعیت شیعیان چنین می کنند و این کارها را نمی توان به حساب همه شیعیان گذاشت
در ایران با جمعیتی بیش از 70 میلیون نفر که درصد بالای از آن شیعه است، چند نفر قمه می زنند و این روش ها را درست می دانند؟
روشن است که درصد ناچیزی هستند. پس نمی توان آن را جزء فرهنگ عموم پیروان مذهب شیعه دانست.
البته این رفتارهای غلط فقط هم به برخی فرقه های شیعه محدود نمی شود. حتی در بین برخی از فرقه های مسیحیان هم رفتارهای خودآزاری مذهبی دیده می شود به نشانه رنجی که مسیح بیش از مرگ کشید.
برخی از پژوهشگران هم معتقدند بسیاری از مراسم سوگواری محرم ریشه در همین مراسم گروه های افراطی مسیحی دارد.
درباره عبادت های خودآزارانه در سایر ادیان به مطلب ویکی پدیا در زیر نگاه کنید
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B9%D8%A8%D8%A7%D8%AF%D8%AA%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%AE%D9%88%D8%AF%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%87
با جستجویی کوتاه در اینترنت هم نمونه هایی از خودآزاری مذهبی نزد مسیحیان را می یابید که البته این ها هم بدعت هایی در مسیحیت هستند و گرنه آیین مسیح آیین مهر است:
در فیلیپین، روز جمعه قبل از عید پاک روزی که حضرت مسیح به صلیب کشیده شد، مراسمی مذهبی برگزار میشود که یکی از بزرگترین مراسم مذهبی در فیلیپین است. در این روز توبهکنندگان با آزار و شکنجهای که بر بدن خود وارد میکنند سعی در یادآوری مصائبی که حضرت مسیح(ع) در ساعات و روزهای آخر عروج خود داشته را دارند و با گریه و اظهار پشیمانی از گناهان از خدا و حضرت مسیح طلب بخشش و مغفرت گناه میکنند.
به گزارش «شفاف» و به نقل از خبرگزاری "رویترز"، تعدادی از کسانی که در این مراسم شرکت میکنند مانند حضرت مسیح(ع) به صورت داوطلبانه خود را به صلیب میکشند البته این مراسم با تشریفات و لباسهای خاصی انجام میشود تا بتواند خاطرات آن روزها را کاملاً برای مردم زنده کند.بنابراین گزارش اشخاصی با لباسهای مخصوص سربازان آن دوران شخص داوطلب را به صلیب میکشند و دستها و پاهای او را با میخ به صلیب وصل میکنند. این مراسم در شمال مانیل در فیلیپین برگزار میشود که مصادف با 10 آوریل است. این منطقه یک شهر کاتولیک نشین است.البته در این مراسم کاتولیکهای دیگری از دیگر کشورها و یا حتی قارهها به این شهر میآیند.بنا بر گزارش رویترز، شخصی برای شرکت در این مراسم از استرالیا به فیلیپین آمده بوده تا به صلیب کشیده شود. البته این مراسم در روستاهای مختلف در این کشور برگزار میشود. آنها سعی میکنند باخودآزاری مصائب مسیح را به یادآورده و با گریه از خداوند درخواست بخشش گناهان خود را دارند.