گزارش روز کورش: 7 آبان 94

گزارش اختصاصی از هفتم آبان ماه 94

روز جهانی کورش بزرگ، پرشورتر از سال های گذشته برگذار شد

 

ایران نامه- شاهین سپنتا: روز کورش، هفتم آبان، امسال از همه سال های پیش پرشورتر برگذار شد. با همه شایعاتی که از چند روز پیش از آن بر سر زبان ها بود مبنی بر اقدامات امنیتی گسترده برای جلوگیری از  برگزاری هرگونه مراسم بزرگداشت کورش در محوطه پاسارگاد، در روز هفتم آبان چند هزار نفر از هم میهنان در پاسارگاد گردهم آمدند و با شور و اشتیاقی افزون تر از سال های گذشته این روز را گرامی داشتند.

حضور هم وطنان کرد و لر و بختیاری با لباس های کردی و لری در محوطه پاسارگاد در حالی که دست در دست یکدیگر داشتند و یا در حال سلام نظامی به کورش بزرگ و یا سرخم کردن در برابر جایگاه او در تاریخ و تمدن ایران بودند، نشان از تاثیر ژرف کورش بر همبستگی همه اقوام ایرانی از دیرباز تاکنون دارد.

بسیاری از خانواده ها با گل و شیرینی به دیدار آرامگاه کورش می شتافتند. جوانانی از سراسر ایران در حالی که دستان یکدیگر را به نشانه اتحاد و همبستگی بلندکرده بودند، یک صدا سرود ملی " ای ایران" می خواندند.

حضور برخی چهره های فرهنگی همچون شاعر ملی استاد مصطفی بادکوبه ای نیز در میان جوانان و خواندن سروده های ملی- میهنی بر شور و شوق این مراسم افزود. 

 

در این گردهمایی استاد بادکوبه ای سروده "سوگند" خود را با صدای رسا خواند و حاضران نیز با او همراهی کردند: وطن، به خاک تو سوگند عشق ما پاک است/ گر چه سینه‌ ما در غم تو صد چاک است/  بگو به دیومنش دشمنت، که‌ای ناپاک /هنوز کاوه و آرش بسی در این خاک است/ هنوز ترکش میهن ذخیره دارد تیر/ هنوز کشور ایران، به بیشه دارد شیر/....

گفتنی است، استاد بادکوبه ای پس این سرودخوانی به مدت 8 ساعت بازداشت شد و در اداره اطلاعات شیراز مورد بازجویی قرار گرفت، اما سپس آزاد شد.

افزون بر حضور مردم در پاسارگاد، گزارش و عکس هایی نیز از شهرهای مختلف همچون گیلان، مشهد، شیراز، اصفهان و تهران، ایذه خوزستان، شهر فیروزه نیشابور در شبکه های اجتماعی منتشر شد که مردم را در حال پخش شیرینی و تبریک به یکدیگر به مناسبت روز کورش نشان می داد.

  چند روز مانده به هفتم آبان، بیش از 19 هزار تن از ایرانیان با امضای یک دادخواست نامه (پتیشن) خطاب به رییس جمهور از وی خواستار شدند که هفتم آبان در تقویم رسمی کشور به نام  "روز کورش بزرگ" ثبت شود.

در این نامه که با "انگیزه پاسداشت همبستگی ملی و نکوداشت ارزش های بازمانده از کورش بزرگ" به صورت فراجناحی و غیر سیاسی نگاشته شد، با اشاره به میراث تاریخی مشترک برجای مانده از کورش بزرگ برای همه ایرانیان با هر دین و زبان و قوم،  از رییس جمهور درخواست شده است: «ما امضا کنندگان این درخواست، با انگیزه پاسداشت همبستگی ملی و نکوداشت ارزش های بازمانده از کورش بزرگ، از شما به عنوان بالاترین مقام اجرایی کشور خواستاریم که روز هفتم آبان ماه هر سال که یادروز صدور منشور حقوق بشر کورش بزرگ است، در تقویم رسمی کشور به عنوان “روز کورش بزرگ” ثبت شود.»

همزمان با این دادخواست، شمار دیگری از چهره های هنری و فرهنگی کشور در نامه های جداگانه به رِئیس جمهور یا در نامه های سرگشاده در روزنامه ها و یا در شبکه های اجتماعی همچون تویتر، تلگرام، اینستاگرام، و فیس بوک روز کورش را به هم میهنان خود شادباش گفتند و خواهان ثبت این روز در تقویم رسمی کشور شدند.

جعفر پناهی کارگردان سینما یکی از چهره های مشهور هنری بود که در یادداشت خود به مناسبت روز کورش با اشاره به این نکته که روز ۷ آبان در هیچ تقویم و ارگان بین‌المللی به طور رسمی ثبت نشده است، اما هر سال گروهی از مردم در روز هفتم آبان می‌کوشند یاد و نام او را گرامی بدارند، اعلامیه تاریخی کوروش بزرگ در زمینه حقوق افراد و ملل را٬ "نخستین سنگ بنای حقوق بشر در جهان" دانست.

در میان چهره های فرهنگی و هنری که با یادداشت های خود در رسانه ها و شبکه های اجتماعی این روز را گرامی داشتند این نام ها دیده می شد: ژاله آموزگار پژوهشگر و مترجم، جلال الدین کزازی شاهنامه شناس، فریدون جنیدی پژوهشگر فرهنگ ایران، عیسی کشوری حقوقدان، کامران رسول زاده شاعر، آرش پاکزاد آهنگساز، رضا وحدانی خواننده و آهنگساز، حمید صفت خواننده، بابک برزویه عکاس، بزرگهر حسین پور کارتونیست و گرافیست، محمد علی آهنگران روحانی اصلاح طلب، و کامران و هومن خوانندگان جوان موسیقی پاپ.

روزنامه ها، خبرگزاری های رسمی و پایگاه های خبری - تحلیلی نیز امسال بازتاب گسترده تری از اخبار روز کورش ارائه کردند. روزنامه اعتماد ملی، روزنامه شرق، روزنامه جهان صنعت، هفته نامه امرداد، خبرگزاری ایرنا، خبرگزاری برنا، باشگاه خبرنگاران جوان، سایت انتخاب خبر، بهارنیوز، تابناک باتو، آمدنیوز و سایت کلمه، شماری از رسانه ها بودند که نگاهی ویژه به روز کورش داشتند. هفته نامه خبری- فرهنگی امرداد افزون بر پوشش رسانه ای و انتشار ویژه نامه روز کورش بزرگ، آیین "جَشَن‌خوانی" نیز به مناسبت روز بزرگ‌داشت کورش بزرگ با حضور کارکنان هفته‌نامه برگذار نمود.

پایگاه خبری تحلیلی بهار نیوز در نوشتاری با عنوان " چرا کوروش در سرزمین خود غریب است؟" به قلم علی سبزمیدانی نوشت: «در سرزمین کوروش حتی یک کوچه هم در هیچ یک از شهرهای کشور وجود ندارد، چه برسد به خیابان و میدان یا بزرگراه، این در حالیست که در بسیاری از کشورها حداقل یک تندیس از کوروش بزرگ قرار دارد. در پایتخت ایران هم اکنون خیابان و بزرگراه هایی به نام شخصیت ها و افراد مشهور  داخلی و حتی افراد گمنام غیر ایرانی است. اما هر چه نگاه می اندازی نامی از معروف ترین چهره تاریخ ایران و یکی از اساطیر تاریخ بشریت نمی بینی!... مگر می‌شود شهریاری با این همه صفات و روایات مثبت و نیکی که در موردش وجود داره این قدر مورد سانسور قرار بگیرد؟! یکی دیگر از مسائل که باعث شده غربت کورش در ایران بیشتر شود، عدم ثبت روز جهانی بزرگداشت او در تقویم رسمی کشور است.»

خبرگزاری برنا نیز در مطلبی با عنوان "سالروز بزرگداشت کوروش، مردی به نام خورشید" به قلم میثم فتاحی با اشاره به محبوبیت روزافزون کورش نزد مردم و به ویژه جوانان نوشت: «همه باید بدانیم که تاریخ همچنان در حال تکرار است، این سرزمین باز با تلاش و امید ما ایرانیان به عصر شکوه خویش بازمی گردد و این است قانون تمدن که تاریخ دانان بر آن نام موج سینوسی تمدن نهادند.»

خبرگزاری ایرنا از شیراز نیز در گزارش خود به بررسی دیدگاه های گوناگون درباره روز کورش پرداخت و نوشت: « هفتم آبان ماه به صورت غیر رسمی به عنوان "روز کوروش" نام گرفته و هر سال به این مناسبت و در این روز شمار زیادی از هم میهنان از شیراز و دیگر شهرهای کشور به محل پاسارگاد آرامگاه کوروش هخامنشی می آیند تا این روز را گرامی بدارند.

ایرنا در ادامه گزارش خود با اشاره به نظرات مخالف ثبت روز کورش، در پاسخ این گروه به سخنان آیت الله خامنه ای در سفر به استان فارس در سال 1387 اشاره کرد و از قول وی نوشت: «در دنیا از چیزهایی که جنبه‏ افتخارآمیز هم خیلی ندارد، گاهی اوقات به عنوان مفاخر تاریخی استفاده می کنند. آن کسانی که مفاخر تاریخی ندارند، برای خودشان خلق می کنند! ما این همه مفاخر تاریخی داریم، این همه چیزهایی که مایه‏ تفاخر تاریخی ملت ایران است، اعتماد به نفس ملت ایران است؛ چرا اینها را نشان ندهیم؟»

ایرنا در ادامه می نویسد: «باید به این موضوع توجه داشت که کوروش به عنوان یک استوره ایرانی جایگاهی بزرگ در اندیشه بسیاری از اندیشمندان اسلامی دارد و در آثار بسیاری از بزرگان و مفاخر اسلامی از جمله علامه طباطبایی از کوروش به عنوان ذوالقرنین یاد شده و روح متعالی و عدالت خواه این شاه ایرانی ستایش شده است.»

خبرگزاری جمهوری اسلامی در ادامه گزارش خود با اشاره به گردهمایی های خودجوشی که همه ساله در روز هفتم آبان در آرامگاه کورش روی می دهد، نوشت: «نگاهی به شکل گیری اندیشه پاسداشت روز کوروش و اجتماع جمعیت پیرامون آرامگاه پادشاه هخامنشی در سال های گذشته نشانگر آن است که هر سال تعداد جمعیت مشتاق بیشتر می شود و هر سال به افرادی که در این مکان گردهم می آیند، افزوده می شود، آیا زمان آن فرانرسیده است که به ایده و افکار و اندیشه های این طیف جمعیتی که نیتی جز وطن دوستی و مهر به میهن ندارند، توجه شود؟

آیا بی توجهی به این موضوع و کم توجهی به یک فرصت فرهنگی این زمینه را برای بیگانگان به وجود نمی آورد که همانطور که کشورهای دیگر به دنبال مصادره ابوعلی سینا و رودکی و حتی حافظ برآمدند، روزی به دنبال مصادره کوروش نیز برآیند؟

گنجاندن روز کوروش در تقویم ملی این مزیت را برای استان فارس به همراه دارد که بر داشته های فرهنگی این استان می افزاید و این اقلیم را که اکنون به عنوان پایتخت فرهنگ و ادب می شناسیم با شناسه ای غنی تر به جهانیان معرفی می کند.

همچنین ثبت روز ملی کوروش در تقویم و به رسمیت شناختن آن می تواند راه را بر هر نوع تخریب و کژاندیشی در باره این شخصیت ممتاز تاریخ ببندد و انس و الفت مردم با استوره های ملی و میهنی را مستحکم کند.

 از دیگر مزایای ثبت روز کوروش و به رسمیت شناختن آن در تقویم ملی آن است که زمینه برای حفاظت و نگهداری بیشتر از یادمان و آرامگاه کوروش فراهم می آید. این اثر باستانی و تاریخی که در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده، اکنون در معرض انواع آسیب ها و تخریب ها قرار دارد.»

ایلنا، یکی دیگر از خبرگزاری های رسمی کشور بود که با انتشار مطلبی با عنوان "تندیس 4 متری کوروش بزرگ در استرالیا" روز کورش را به خوانندگان خود یادآوری کرد. در گزارش ایلنا آمده بود: «تندیس کوروش بزرگ در پارک جشن دویست ساله در شهر سیدنی استرالیا نصب شده است. پارک جشن دویست ساله، که بخشی از پارک المپیک سیدنی و شلوغ‌ترین بخش آن محسوب می‌شود، در سال ۱۹۸۸ بنا شده است.»

اما از سوی دیگر و همچون سال های گذشته، در سایت های خبری و تحلیلی و شبکه های اجتماعی، حملاتی نیز به کورش بزرگ و روز هفتم آبان انجام شد. یکی از این سایت ها با نام "پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب" وابسته به "موسسه راهبردی حق پژوهی" شهر مشهد که اخبار مربوط به ادیان و مذاهب را رصد و نقد می کند، "جهانی" نامیدن روز روز کورش بزرگ را از سوی برخی رسانه ها و هموطنان، دست آویز حملات لفظی خود به روز کورش و دوستداران کورش قرار داد و نوشت:

 «تقریباً ده سالی است که از روز ۲۹ اکتبر، مصادف با ۷ آبان، به عنوان "روز جهانی کوروش بزرگ" یاد می‌شود. این موضوع، هم در فضای مجازی و هم در دنیای حقیقی، در سطحی وسیع مطرح گشته و می‌گردد، و چنان پیرامون آن با آب و تاب سخن گفته می‌شود که هرگونه «زیر سؤال بردن» آن مصداق «وطن‌فروشی» و «خیانت» شمرده می‌شود! برخی متعصبانه چنان بر نام و یاد این روز، اصرار می‌ورزند که به هیچ کس فرصت نقد و بررسی نیز نمی‌دهند. اما به راستی «روز جهانی کورش» در کدام سازمان و یا نهاد رسمی بین‌المللی ثبت شده است؟ آیا ادعای جهانی بودنِ Cyrus day درباره ۲۹ اکتبر صحیح است؟ یا ناشی از توهماتِ عده‌ای سرخورده و بیمار است؟! پاسخ این است که در هیچ یک از تقویم‌ها و گاهشماری‌های رسمی بین‌المللی، ابداً نامی از روز جهانی کورش وجود ندارد! هیچ یک از سازمان‌ها و نهادهای جهانی هیچ روزی را به نام «کورش بزرگ» نامگذاری نکرده‌اند. لذا هر آنچه درباره‌ این روز گفته می‌شود صرفاً ناشی از توهمات و تخیلات عده‌ای از سران جریان باستان‌گرایی است که برای ارضاء سرخوردگی‌هایشان دست به چنین جعلیاتی می‌زنند... حال آیا به راستی منصفانه است که عده‌ای با تخیلات و توهمات، جوانان این مرز و بوم را مضحکه‌ خاص و عام قرار دهند؟ آیا ترویج این قبیل القائات دروغین کاری پسندیده است؟ ...»

روشن است که این مطالب اگرچه در ظاهر انتقادی به "جهانی" نامیدن روز کورش است اما در اصل کلیت این روز را نشانه گرفته است. روز کوروش بزرگ یا روز ۷ آبان (۲۹ اکتبر) روزی است که تاریخ نگاران آن را روز صدور منشور حقوق بشر کورش پس از آزادسازی بابل می‌دانند.

ده سال پیش در آبان ماه 1384 خورشیدی، در هنگامی که فعالیت های مدنی گسترده ای در مخالفت با آبگیری سد سیوند جریان داشت، شبکه سازمان های مرم نهاد ملی- تاریخی درون مرز و کمیته نجات پاسارگاد در برون مرز، یک صدا روز هفتم آبان ماه را  به عنوان "روز کورش بزرگ" گرامی داشتند و از آن زمان هرسال بر اشتیاق مردم در گرامی داشت این روز افزوده شده است و  گروه های مختلف مردم خواهان ثبت این روز در تقویم رسمی کشور هستند.

در روز هفتم آبان ۱۳۸٦، کورش زعیم پیشنهاد کرد که هفتم آبان ماه هرسال “روز ملی ایران” نامیده شود. به همین مناسبت و در تایید همین نامگذاری، استاد ادیب برومند شاعر ملی نیز در سروده ای با نام "درود به کورش بزرگ" روز کورش را " روز ملی ایران" نامید: ... سزد  گر به کورش درود آوریم/ که خلقی از او کامکار آمدند/ بود روزِ کورش بسی دلفروز/کز او جمله امّیدوار آمدند / در این "روزِ ملّیِ ایران"،ادیب/جوانان همه شادخوار آمدند.

در سال 1387 نیز درخواست ثبت جهانی این روز  از سوی "بنیاد جهانی پاسارگاد" به یونسکو  ارسال شد. اما بر اساس مقررات سازمان ملل، یونسکو فقط می تواند روزها و آثار ملی و فرهنگی و تاریخی را پس از ثبت شدن آنها در فهرست میراث فرهنگی یک کشور برای جهانی شدن مورد بررسی قرار دهد و دولت های پیشین همیشه از ثبت این روز، نه تنها در فهرست میراث فرهنگی، که در تقویم رسمی نیز خودداری کرده اند.

با این همه، "دیده‌بان یادگارهای فرهنگی و طبیعی ایران"، هفتم آبان ماه 1392 خورشیدی در بیانیه ای اعلام کرد: «باید به رویکرد خودجوشی که چندی است میان جوانان ما برای بزرگداشت کوروش بزرگ در هفتم آبان‌ماه شکل گرفته است ارج بنهیم و بکوشیم چنین سنتی را گسترش دهیم... ما خواهان ثبت این روز به نام "روز ایران" در تقویم رسمی کشور هستیم.»

 اما گذشته از ثبت این روز در تقویم دولتی به عنوان "روز ملی" و یا تقویم سازمان ملل به عنوان "روز جهانی"، حقیقت است که ایرانیان و غیر ایرانیان منتظر تصمیم نهادهای دولتی یا بین المللی ننشسته اند و در حال حاضر در بسیاری از کشورها این روز را گرامی می دارند که این مساله بر اهمیت "مردمی بودن" این روز افزوده است.

اگر به تاریخچه بسیاری از مناسبت های تقویمی که پسوند "جهانی" را یدک می کشند، نگاه کنیم، روشن است که این مناسبت ها نیز ابتدا در یک محدوده کوچک تر و به صورت مردمی برگزار می شده اند؛ برای نمونه روز جهانی زن از سال 1857 که جرقه اولیه اش در نیویورک زده شد تا سال 1977 که توسط سازمان ملل پذیرفته شد، مسیری طولانی را طی کرده و اکنون نیز بسیاری از مردم عادی در کشورهای گوناگون با آن آشنایی ندارند و بیشتر در بین تشکل ها و فعالان زنان شناخته می شود.

نمونه دیگر روز جهانی کارگر است. روز جهانی کارگر، یادمان شورش کارگران آمریکایی در اول ماه مه ۱۸۸۶ در شیکاگو است اما در خود آمریکا و کانادا و چند کشور دیگر روز کارگر در نخستین دوشنبه هر سپتامبر (شهریور ماه) است و اول ماه مه در این کشورها روز کارگر نیست.

نمونه دیگر، روز جهانی قدس است. این روز در ایران از همان سال نخست (۱۳۵۸) در حالی که در هیچ تقویم بین المللی ثبت نشده بود و حتی ملت های مسلمان نیز آن را نمی شناختند، با آرمان همبستگی جهانی در حمایت از مردم فلسطین، به عنوان "روز جهانی قدس" نامگذاری شد.

به سخن دیگر ثبت مناسبت های ملی یا جهانی در تقویم های رسمی پیش از آن که در یاد مردم ثبت شده باشد، تنها جنبه تشریفاتی دارد. بر این پایه، روز جهانی کورش نیز روزی افتخاری (نه رسمی) است و متعلق به همه مردم جهان است که آرمان های کورش را گرامی می دارند.

به هر روی، با همه تلاش هایی که می شود تا مردم چهارگوشه جهان را بیگانه با کورش و اندیشه هایش معرفی کنند، امروز در بسیاری از کشورهای جهان نام و یاد کورش گرامی داشته می شود. قراردادن نسخه بدلی از منشور حقوق بشر کورش بزرگ به نشانه صلح و همزیستی ملت‌ها در ساختمان سازمان ملل متحد در نیویورک، نصب پیکره کورش بزرگ در موزه ملی تاجیکستان، نصب فروهر کورش در پارک سیدنی استرالیا، نصب تندیس کورش بزرگ با طراحی مهندس هوشنگ سیحون و ساخت هنرمند پیکر تراش نامی استرالیایی "پیتر سکیپرهین" در شهرداری ملبورن و انجمن زرتشتیان سیدنی و انجمن جهانی زرتشتیان در پاریس، و نام گذاری خیابان هایی در لندن و بیت المقدس به نام کورش بزرگ، و انتشار تمبر یادبود کورش بزرگ در کشورهای هندوستان، گرانادا و اسراییل، و  همچنین نگاره کورش بزرگ روی سقف دادگستری ملی ایالات متحده آمریکا نشانه هایی روشن از دلبستگی روزافزون جهانی به کورش و آرمان های اوست.

امامعلی رحمان، رئیس جمهوری تاجیکستان، در مراسمی که پیش تر به مناسبت "روز پرچم ملّی" برگذار شد، گفت که فرهنگ پرچمداری تاجیکان از پرچم کوروش کبیر و کاوه آهنگر برگرفته شده و تأکید کرد که آنها "رمز جوانمردی و توانایی و جان‌نثاری های نیاکان ما می‌باشند." امامعلی رحمان در باره پرچم کوروش کبیر گفت که در آن عقابی تصویر شده است که رمز قدرت و توانایی است. به اعتقاد رهبر تاجیکستان، دولتی که کوروش کبیر تشکیل داد، "دولت نیرومند زمان" محسوب می‌شد.

تندیس فروهر کورش در پارک سیدنی استرالیا

تندیس کورش ساخته هنرمند ایتالیایی و طراحی مهندس سیحون

پیکره کورش در تاجیکستان

تمبر منشور کورش در اسرائیل

تمبر استوانه کورش در اسراییل

تنبر کورش بزرگ در هندوستان

تمبر استوانه کورش در گرانادا

خیابان کورش در لندن

نگاره کورش روی  سقف دادگستری آمریکا

اما نکته مهم این که، حملات "کورش ستیزان" به کورش و "کورش پرست"  نامیدن دوستداران کورش، به شدت با استقبال گروهک های تجزیه طلب در داخل و خارج از کشور روبرو شده و به دفعات در سایت ها و گروه های اجتماعی آنان به انگیزه تحقیر هویت ملی و تضعیف همبستگی ملی بازتاب یافته است.

این گروه ها حتی تفاسیر آیات ۸۲ تا ۹۵ سوره کهف قرآن را نیز که بر انطباق روایات مربوط به کورش کبیر و ذوالقرنین تاکید می کند، نادرست خوانده و در پیامی که به گستردگی در گروه های اجتماعی منتشر کردند، نوشتند:

 «هیچ یک از مفسران قرآن از صدر اسلام، کوچکترین اشاره ای به تطابق کورش و ذوالقرنین نکرده اند و تنها علامه طباطبایی با استفاده از از مطالب ابوالکلام آزاد، نظری " ظنی و نه یقینی" در این خصوص داشته اند که با روشنگری متفکرانی چون شهید مطهری ابطال شده اما بازهم برای تحمیق مذهبی ترها از آن بهره می گیرند.»

در پاسخ به این مطالب،  سایت خبری اجتماعی "تابناک باتو" با انتشار مطلبی با عنوان "کورش کبیر را در روزی که به این نام خوانده شده، بشناسیم" با اشاره به دیدگاه های صاحب نظران حوزه و دانشگاه درباره کورش، به این سخنان واکنش نشان داد و نوشت:

«چند تن از بزرگان بر یکی بودن ذوالقرنین قرآن و مسیح عهد عتیق با کورش هخامنشی گواهی داده‌اند، که از آن ها می توان به مولانا ابوالکلام آزاد مفسر بزرگ قرآن و وزیر فرهنگ هنددر زمان گاندی در تفسیر البیان، ترجمه تفسیر سوره کهف از باستانی پاریزی، علامه طباطبایی در تفسیر المیزان، آیت‌الله العظمی ناصر مکارم شیرازی و ده نفر از مفسران بزرگ قرآن در تفسیر نمونه (مانند قرائتی، امامی، آشتیانی، حسنی، شجاعی، عبدالهی و محمدی)، تابنده گنابادی در کتاب سه داستان عرفانی از قرآن، آیت الله میر محمد کریم علوی در تفسیر کشف الحقایق (با ترجمه عبدالمجید صادق نوبری)، حجت الاسلام سید نورالدین ابطحی در کتاب ایرانیان در قرآن و روایات، دکتر علی شریعتی در کتاب بازشناسی هویت ایرانی اسلامی، صدر بلاغی در قصص قرآن، جلال رفیع در کتاب بهشت شداد، منوچهر خدایار در کتاب کورش در ادیان آسیای غربی، قاسم آذینی فر در کتاب کورش پیام آور بزرگ، دکتر فریدون بدره‌ای در کتاب کورش در قرآن و عهد عتیق، محمد کاظم توانگر زمین در کتاب ذوالقرنین و کورش، آیت الله سید محمد فقیه استاد اخلاق و حافظ کل قرآن و نماینده مجلس خبرگان دوم، استاد محیط طباطبایی، حجه الاسلام شهید هاشمی نژاد و احمدخان بنیان‌گذار دانشگاه اسلامی علیگر هند نام برد.»

گفتنی است بر تأئید این نظریه در تفسیر من هدی القرآن، تفسیر الفرقان و تفسیر المنیر نیز اشاره شده‌ است. در تفسیر المنیر با قاطعیت، ذوالقرنین، همان کوروش دانسته شده است و بعد از عبد المنعم النمر مهمترین شخصیت علمی و مذهبی جهان عرب که چنین دیدگاهی دارد، «صابر صالح زغلول» در سال 2011 کتابی نوشت که "دارالکتاب العربی للنشر و التوزیع – القاهرة" آن را توزیع کرده است با نام "مؤسس الدولة الفارسیة وأبو إیران؛ حیاته و فتوحاته و هل هو ذوالقرنین" به معنی "پایه گذار دولت پارس و پدر ایران- زندگی و پیروزی هایش و آیا او ذو القرنین است؟"

 متفکر بزرگ جهان عرب در این کتاب نظرات مختلف راجع به ذوالقرنین را بیان نموده و از جمله به نگرش و دیدگاه ابوالکلام آزاد و عبد المنعم النمر و الشیخ الشعراوی در مورد ذو القرنین بودن کورش می پردازد.

با همه تلاش ها برای فاصله انداختن بین مردم و کورش بزرگ در یک اقدام مشترک توسط گروهک های تجزیه طلب و گروهای تندروی مذهبی، جامعه هنری ایران برآن است که در پاسخ به خواست فرهنگی مردم، آثار هنری درخوری درباره این شهریار آرمانی تولید نماید. تولید سریال رادیویی «کوروش کبیر» به کارگردانی بهزاد فراهانی، بازیگر پیش کسوت سینما، تئاتر و تلویزیون، و همچنین ساخت فیلم سینمایی «کورش کبیر» به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی نمونه ای از این آثار است و جالب این که همزمان "الکس جووی" کارگردان جوان بریتانیایی نیز  ساخت فیلمی درباره کورش بزرگ را در برنامه دارد.

این داستان پرفراز و نشیب، سرگذشت ملتی است که ققنوس وار از دل بحران ها سر برمی آورد. ساخت سد سیوند در تنگه بلاغی و در نزدیکی پاسارگاد که قرار بود نمادهای تاریخ یک ملت را زیر سیل نادانی سازندگانش غرق کند، خود به عامل بازشناخت جوانان این مرز و بوم از تاریخ و تمدن چند هزار ساله ایران زمین تبدیل شد و دور نیست روزی که هفتم آبان به عنوان "روز جهانی کورش" و "روز ملی ایران" و "روز ملی صلح و حقوق بشر" در تقویم های کاغذی رسمی و بر تقویم جان و دل ایرانیان و دیگر ملت ها برای همیشه ثبت و جاوید بماند. 

* نگاره ها، برگرفته از شبکه های اجتماعی