ماجرای احمدی نژاد و سد سیوند

بختگان تاوان لج بازی احمدی نژاد را پس داد!

 

ایران نامه- شاهین سپنتا: «دختران شیرازی با تن پوش محلی و در حرکتی نمادین، با ریختن آب کوزه به شوره زار باقی مانده از دریاچه بختگان، نسبت به خشک شدن آن اعتراض کردند و آرزو کردند تا دوباره آب به این دریاچه بازگردد‌.»

فراموش نمی کنیم که در سال 1386 درست در آستانه « روز جهانی بناها و محوطه های تاریخی»، احمدی نژاد از  آبگیری سد سیوند در استان فارس خبر داد!

 29 فروردین‌ ماه هر سال برابر با 18 آوریل، از سوی شورای جهانی بناها و محوطه های تاریخی ( ایکوموس ) به نام «روز جهانی بناها و محوطه های تاریخی» نام نهاده شده است. اگر چه این روز در سالنماهای رسمی ایران ثبت نشده اما مدت یک هفته از 25 تا 31 فروردین ماه به عنوان « هفته بناها و محوطه های تاریخی » نام گذاری شده، ولی در سال 1386 و درست در « هفته بناها و محوطه های تاریخی » و در آغاز سالی که از سوی مقامات طراز اول کشور به نام «سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی » نام گذاری شده بود، پروژه تاریخ زدایی در ایران با شتاب به روند خود ادامه داد و پس از ماه ها تلاش کارشناسان و دوستداران میراث فرهنگی برای منصرف شدن دولت از آبگیری سد سیوند و تخریب محوطه تاریخی پاسارگاد و تنگه بلاغی و بناهای تاریخی دشت پاسارگاد، سرانجام در یک دهان کجی آشکار احمدی نژاد و نهادهای دولتی به خواست ملت، این سد آب گیری شد.

اما نتیجه این ندانم کاری دولت قبل و بی اعتنایی به نظر کارشناسان و خواست ملت این بود که به فاصله کوتاهی پس از آبگیری سد سیوند، پیش‌بینی‌های کار‌شناسان مستقل و دوستداران میراث فرهنگی به وقوع پیوست. آب چندانی پشت سد سیوند جمع نشد، گل سنگ‌ها ‌روی آثار تاریخی پاسارگاد پدیدار شد و بختگان از دست رفت.

در گذشته سیلاب رودخانهٔ کوچک «سیوند» که در تنگه بلاغی جریان داشت در انتهای مسیر خود به رود کُر پیوسته و از آن جا به دریاچه «بختگان» نی ریز فارس می‌ریخت. اما  پس از آب گیری سد سیوند بر روی رود سیوند در تنگه بلاغی، دیگر سیلاب رودخانه «سیوند» هم به رود کر نرسید و چون سد درودزن نیز حق آبه دریاچه بختگان را رها نمی کند، در نتیجه دریاچه بختگان دومین دریاچه بزرگ داخلی ایران خشک شد و منطقه حفاظت شده و پارک ملی بختگان با یک بحران زیست محیطی جدی روبرو شد.

این بی مسئولیتی دولت پیشین، نه تنها کوچکترین سودی برای کشاورزان منطقه نداشت بلکه به زودی باعث گسترش شوره زار و ناباروری زمین‌های کشاورزی خواهد شد، محیط زیست طبیعی منطقه را از بین خواهد برد و با توجه به پیوستگی میان دو دریاچه طشک و بختگان در آینده دریاچه طشک هم به سرنوشت دریاچه بختگان دچار خواهد شد.