به مناسبت روز جهانی کورش بزرگ

برگزاری همایش یادبود استوانه کورش در دانشگاه تهران

همزمان با روز جهانی کورش بزرگ، سومین همایش روز جهانی کورش بزرگ با عنوان "یادبود استوانه کورش بزرگ" از سوی انجمن علمی دانشجویان دانشگاه تهران برگزار می شود. به گفته مجید خلجیان یکی از دلایل برگزاری همایش،  نشان دادن این واقعیت است که کورش ستیزی های برخی افراد باعث نشده که یاد و خاطره این بزرگ مرد تاریخ فراموش شود.

این همایش در روز 7 آبان ماه 92 از ساعت 15 و 30 دقیقه در تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران برگزار می شود. محمد تقی ایران پور (استاد دانشگاه فردوسی)، شاهرخ رزمجو (پژوهشگر موزه بریتانیا)، روزبه زرین کوب (استاد دانشگاه تهران)،محمد رضا کارگر(مدیر کل امور موزه های کشور)، سخنرانان این همایش خواهند بود. حضور در این همایش برای همه دوستداران فرهنگ ایران آزاد است.

به مناسبت روز کورش

هفتم آبان سال 539 پیش از میلاد

روزِ بنیاد کشور ایران به عنوان واحدی سیاسی

دکتر شروین وکیلی (جامعه‌شناس و پژوهشگر تاریخ )

سی و شش قرن پیش، در حدود سال 1595 پ.م. شاه کشور هیتی، که مورسیلیس نام داشت، در حمله­ی برق‌آسایی مهم‌ترین شهر میان‌رودان باستان، یعنی بابل، را فتح کرد. مردم بابل برای دفاع از شهر خود بسیار کوشیدند، اما شکست خوردند. پس از سقوط شهر، مورسیلیس بعد از چند هفته ناچار شد به کشور خویش برگردد و بابل را به حال خود رها کند. فرزندان او هرگز نتوانستند بر بابل حکومت کنند.

سیصد و شصت و پنج‌ سال بعد، در حدود 1240 پ.م. شاه مقتدر آشور، که توکولتی نینورتا نام داشت، پس از غلبه بر مقاومت شدید بابلی‌ها موفق شد این شهر را فتح کند اما او هم نتوانست بر این کشور حکومت کند و بعد از چند ماه به دنبال شورش بابلیان از این قلمرو رانده شد. نوادگان او که در سرزمینی نزدیک به بابل می‌زیستند، بارها و بارها به این شهر حمله کردند و اغلب موارد در فتح و غارت بابل کامیاب می‌شدند. اما هم‌چنان بعد از هر پیروزی با مقاومت و شورش بابلی‌ها روبه‌رو می‌شدند و از این اقلیم رانده می‌شدند. پانصد و پنجاه سال به این ترتیب سپری شد، تا آن که در 700 پ.م. سناخریب، شاه آشور، به بابل تاخت و این شهر را تسخیر کرد. او پیش از این هم دو بار بابل را فتح کرده بود و هر دو بار به خاطر شورش مردم بابل ناچار شده بود ارتش خود را از آن منطقه خارج کند. در سومین بار، شاه خونخوار آشور از مقاومت مردم این شهر دستخوش خشمی جنون‌آمیز شد و فرمان داد تا بابل را با خاک یکسان کنند. سربازانش مسیر رود دجله را برگرداندند و این منطقه­ی باستانی را به باتلاقی متروک تبدیل کردند. با وجود این، فرزندانش بعد از چند سال او را کشتند و شهر بابل را دوباره بازسازی کردند و استقلال ظاهری­اش را به رسمیت شناختند. فرزندان سناخریب تا چهل سال بر بابل فرمان راندند و در این مدت بابل چندین بار شورش کرد.

در هفتم آبان‌ماه 539 پ.م. مردم بابل دروازه­های‌شان را بر کوروش گشودند و شاه پارس‌ها بدون نبرد وارد شهر شد و کتیبه‌ی حقوق بشر را، هم‌زمان با متحد شدن قوم‌های مقیم ایران‌زمین، نویساند. پس از آن جانشینان کوروش تا 230 سال بر بابل فرمان راندند.