به فرخندگی روز اصفهان، یکم آذرماه

گلْ گشت ِ زنده رود

دکتر جلیل دوستخواه

بادا ز من به شهر ِ سپاهان بسی درود ! / بر باغ های خُرّم ِ گلْ گشت ِ زنده رود!

آن جا که می توان به بر ِ هم دلان نشست  /دم زد ز مهربانی و خواند از وفا سرود

بانگ ِ جلال ١ و تار ِ جلیل ٢ و نی  ِ حسن٣  / آرد هزار شور به سر، چون کسی شنود

گلْ بانگ شاهزیدی ٤ و شهنامه خوانی‌اش  /زیر و بم ِ نوا و نغمه‌ی او، کان یگانه بود

رفتم به اصفهان و مرا گشت وقت خوش / بر من در ِ نشاط و طرب، زندگی گشود

با نخبگان اهل ِ هنر، همْ سخن شدم / دادند بهر ِ پویه، مرا شور و رهنمود

از فیض ِ روح بخش ِ کلام ِ سخنوران  / از نو، تن ِ من از عَدَم آمد سوی ِ وجود!

آن گوهر ِ گران که ز کف داده بودمش، / گنجور برگرفت و به گنج ِ مَنَش فَزود

تا رفته بودم از وطن ِ خویشتن بِرون، / از بام ِ من، هُمای ِ سعادت پریده بود

شادم کنون که طایر ِ فرخنده پی، هُمای / بگشود باز شهپر و آمد بدان فرود!

فرخنده باد طالع ِ میمون ِ اصفهان٥  / کز اوست هستی‌ی من و زویست تار و پود.

 _________________________________

 ١)  زنده یاد استاد جلال تاج.   ٢)  استاد جلیل شهناز.   ٣) زنده یاد استاد حسن کسایی. ٤) استاد اصغر شاهزیدی. ٥) اشاره است به نماد ِ برج قوس (ماه آذر) در احکام نجوم کهن که ترکیبی است از نیم تنه ی مردی تبر و کمان بر دست و در حال تیراندازی، پیوسته به تنه‌ی اسبی.. این نماد را در ادب فارسی، نیمسب نیز خوانده اند. ملک الشعرا بهار در چکامه ای به گویش توسی، گفته است: "نبمسب  نصب ِ تن اَدمه ی تیرکمون به دست / نصب ِ دیگش به اسب مُعیتایه پَند ِری". نمودی از این نماد را بر کاشیکاری‌ی زیبای سردر ِ قیصریّه بر فراز ِ دروازه‌ی بازار ِ چیت سازها در شمال میدان ِ نقش جهان، می توان دید و تندیسی از آن نیز در گلگشت ِ کرانه ی زاینده رود ( در میانه ی دو پل ِ الله وردی خان و خواجو)، افراشته شده است.