یادداشتی از خسرو سیف

شادی ملت به تلخی گرایید !

درود بر ورزشکاران دلیر و افتخار آفرینی که نام ایران را به جهانیان که در روزگار دیرین خاطرات خوبی از این سر زمین داشتند شناساندند. ملت ایران علی‌رغم محصور بودن در گرفتاری‌های اقتصادی و اجتماعی، مسابقات جهانی المپیک رابه ویژه مسابقات فرزندان نیاخاک شان را با علاقه دنبال می کردند و شما با موفقیت دراین مسابقات که دراثر کوشش و عشق به سرفرازی سرزمین مان بوجود آمد،موفق شدیدنام میهن را با مدال های رنگین خود در جهان پرآوازه سازیدو دلهای هم میهنان خویش را شاد نماید.شما نشان دادید که ایرانی می تواند سر آمد جهانیان باشداگر ایمان به ایرانی بودن خویش داشته باشد. اما افسوس این شادکامی دیر ی نپایید که با رخداد زلزله دهشتناک آذربایجان شادی اش در کام همه ایرانیان به تلخی گرایید.زلزله این قهر طبیعی ،در شمال غربی ایران بخشی از کشور ما را با خاک یکسان نمود و هم میهنان آذربایجانی،این مهد دلیران و سلحشوران ایران زمین را با مصیبتی بس گران مواجه ساخت و سر تا سر میهن با این فاجعه لباس سوگ به تن نموده و غمی جانکاه بر اندیشه های ایرانیان چیره گشت.

ما هنوز زلزله بم در سال‌های گذشته که این شهر تاریخی را با خاک یکسان نمود و عده زیادی از مردم آن دیار را از ما گرفت فراموش نکرده ایم و اساسا چگونه می توان فراموش نمود آن هنگام که دیگر زمزمه ی دلنشین زنده یاد ایرج بسطامی را نمی توان به گوش و جان شنید؟چگونه می توان مویه‌های مادران فرزند از دست داده را که بر ویرانه‌های کاشانه خویش سوگ نامه فراغ عزیزانش را می خواند به فراموشی سپرد؟چگونه می توان اشکهای خاک آلوده کودکان پا برهنه این ویرانی را دید و دچار فراموشی تاریخی شد؟بی گمان مصیبت های وارده در چنین حوادثی چنان سهمگین است که سالها در گوشه ای از خاطرات همه ما ایرانیان جا خوش خواهد نمود.همانگونه که زلزله های بوئین زهرا، طبس، رودبار و بم هنوز از خاطره ها محو نشده.

زلزله آذربایجان در حالی روی می دهد که خرابی‌های زلزله بم به دلیل بی توجهی مسئولین هنوز پس از سال‌ها باز سازی آن پایان نیافته ولی آوازه ساخت و ساز و آبادانی بسیار بلند اما در عمل هیچ دردی از مردم آسیب دیده درمان نشده است و این نگرانی درباره زلزله آذربایجان نیز وجود خواهد داشت که با همه شعارهای مطرح شده درباره بازسازی زود هنگام این ویرانی ها باز مردم حادثه دیده دچار کاستی های زندگی روزمره و برخوردار نبودن از سقف و کاشانه مناسب برای ادامه زندگی خویش باشند.

امروز زلزله یک پدیده طبیعی است ولی خسارات و ضایعات بوجود آمده آن طبیعی نبوده بلکه مسئولیت آن با دولت است. چرا در کشوری با این همه امکانات و ثروت  باید مردمان روستایی ما به عنوان زحمتکش ترین شهروندان این کشور که بخش بزرگی از تولید و اقتصاد بر شانه های آنان سنگینی می کند همچنان در خانه های خشت و گلی ابتدایی سکونت داشته باشند؟

ما در حزب ملت ایران ضمن ابراز همدردی و تسلیت به بازماندگان این رویداد تلخ وغم انگیز صبوری و دل آرامی برای هم میهنان آذربایجانی را آرزو مندیم.                               

خسرو سیف

تهران 28 امرداد 1391