ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

تائید مجدد خبر قطع درخت چنار کهنسال نیاسر

 

خبر قطع چنار کهنسال مسجد امام حسن عسکری نیاسر تائید شد

پس از انتشار خبر مربوط به قطع چنار کهنسال مسجد امام حسن عسکری نیاسر در پایگاه آگاهی‌رسانی ایران نامه و بازتاب گسترده این خبر در رسانه‌های درون مرز و برون مرز، یکی از یادداشت‌نویسان در سایت خود مدعی شده است: «با پیگیری‌هایی که نگارنده از طریق منابع محلی انجام داد، متوجه شد که خبر از اصل و اساس دروغ بوده است و چنار مشهور کهنسال نیاسر بر جای خود ایستاده است». این فرد همه رسانه‌های خبری و تحلیلی منتشر کننده این خبر را به «دروغ‌پردازی» و «انتشار خبر نادرست» و « مقدمه‌چینی‌ای برای تخریب‌های جدید» متهم نموده است.

پس از انتشار مطلب یادداشت‌نویس مذکور که زیر نام سایت «پژوهش‌های ایرانی» فعالیت می‌کند، اداره میراث فرهنگی استان اصفهان با انتشار گزارشی بر روی پایگاه اطلاع رسانی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان، ضمن تائید خبر قطع درخت چنار کهنسال نیاسر افزود: «به گزارش اداره امور فرهنگی، روابط عمومی و امور اجتماعی اداره کل استان، متاسفانه چندی پیش چنار کهنسال مزبور با همکاری هیئت امنای مسجد و جمعی از اهالی محل قطع گردید و از میان برداشته شد. لذا بر همین اساس و بر حسب این که محور تاریخی یاد شده با شماره 18106 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است، پایگاه میراث فرهنگی شهرستان نیاسر با هماهنگی واحد حقوقی اداره کل میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان اقدام به پیگیری موضوع و تنظیم شکوایه‌ای بر علیه متخلفان و عاملین این موضوع کرده تا زین پس از تکرار چنین رویدادهایی جلوگیری شود.»

در مورد این موضوع، خبرنگار ایران‌نامه نیز ضروری می‌داند نکاتی را به اطلاع خوانندگان برساند:

1-   خبر قطع چنار مسجد امام حسن عسکری نیاسر، که از منابع محلی و گزارش‌های مردمی دریافت شد، پیش از انتشار، از طریق منابع رسمی همچون پایگاه میراث فرهنگی نیاسر، حراست اداره میراث فرهنگی، شهرداری نیاسر و اداره امور فرهنگی، روابط عمومی و امور اجتماعی اداره کل میراث فرهنگی استان تائید شد و سپس در اختیار مطبوعات استان قرار گرفت و همزمان در ایران‌نامه نیز منتشر شد.

2-   متن گزارش دربرگیرنده عکس‌هایی واضح و گویا بود که درخت چنار مسجد را پیش از قطع شدن و پس از قطع شدن و تخریب دیوار نشان می‌داد. این تصاویر نیز به تائید مراجع رسمی فوق رسیده بود.

3-   در متن گزارش و تصاویر منتشر شده به روشنی هویداست که چنار مورد اشاره در گزارش ایران‌نامه، چنار کهنسال مسجد امام حسن عسکری بوده است و نویسنده به اصطلاح «پژوهش‌های ایرانی» با مغلطه‌نویسی سعی در انحراف اذهان عمومی نموده و کوشیده است تا چنار مشهور «پای چارتاقی» را با «چنار مسجد امام حسن عسکری» یکی فرض نموده و وانمود کند که متن گزارش نادرست است.

4-   در متن گزارش ایران‌نامه، افزون بر چنار کهنسال مسجد امام حسن عسکری، توضیحاتی نیز درباره «چنار پای چارتاقی» و وضعیت فعلی آن و همچنین چنار محله روداب نیاسر آمده و این امر جای شک و شبهه ای باقی نمی‌گذارد که متن خبر درباره چنار کهنسال مسجد امام حسن عسکری بوده و ارتباطی به دو چنار دیگر ندارد.

5-   در متن گزارش ایران‌نامه، به مراسم قربانی در پای چنار و در کنار حوض بزرگی که از آب چشمه مشروب می‌شود، اشاره شده و آن گونه که یادداشت‌نویس مذکور سعی در القاء آن به خوانندگان مطالبش دارد، در متن گزارش ایران‌نامه هیچ تاکیدی بر این که قربانی «برای چنار» انجام می‌شده، وجود ندارد.

6-   نویسنده «پژوهش‌های ایرانی» پیش‌تر نیز اخبار و گزارش‌های نادرستی را درباره کاربری چارتاقی نیاسر منتشر نموده و مدعی شده بود که این بنا و بناهای مشابه کاربری تقویمی دارند و یا سرستون‌های ساسانی اصفهان را پایه ستون فرض نموده بود که کذب بودن این ادعاها بارها توسط کارشناسان اعلام شده بود. وی به تازگی نیز در مطالبی شگفت‌آور مدعی شده است:  رسانه‌هایی که به آگاهی‌رسانی در زمینه میراث فرهنگی و طبیعی می‌پردازند «رسانه‌های دروغ‌پرداز» هستند و «عموم مخاطبان این رسانه‌ها نیز نه سواد و اطلاعاتی دارند و نه اصولاً علاقه و شناختی...».

            

  این هم تصویر چنار پای چارتاقی که هنوز پابرجاست و ربطی به چنار مسجد که قطع شد، ندارد

ویراستار 4 اسفند 1390 ساعت 12:08 ق.ظ
نظرات 5 + ارسال نظر
حسن کریمی 4 اسفند 1390 ساعت 12:57 ق.ظ

سلام وخسته نباشید و خدا قوت. اتفاقا من دقت کرده ام که خبرهای شما همیشه دقیق و مستند بوده و حتی همیشه در کنار هر خبر حتما از عکس استفاده می کنید که خودش مستند تر از هر چیزیه. بخاطر همین هم در این چند سال از منابع خبری قابل اتکا بودید و خبرهاتون در خیلی از خبرگزاری ها حتی بازتاب داشته. از این حرفا ناراحت نشید و با قوت ادامه بدید.

درود و سپاس از شما دوست گرامی
از مهر فراوان و دلگرمی های شما سپاسگزاریم. من و همه همکارانم در ایران نامه از این که خوانندگان فهیم و دلسوزی چون شما داریم بر خود می بالیم. هرچه کرده ایم را وظیفه خود می دانیم و امیدواریم که در پاسداشت میراث فرهنگی و طبیعی کشورمان سهمی کوچک داشته باشیم و مطمئن باشید چون با این انگیزه کار می کنیم همیشه خوشحال و شاکر هستیم.
شاد باشید.

محمود دهقانی 4 اسفند 1390 ساعت 03:09 ق.ظ http://dehgani.persianblog.ir

فقط این درخت نیست که قطع شده. در همه استان های کشور این کار احمقانه ادامه دارد . در استان های شمالی هم چندی پیش از این گزارشات شاهد بوده ایم. برداشتن مجسمه ها و قطع درختان کهنسال لکه ننگی است که بر دامان مسببان ان تا ابد خواهد نشست. البته این کار زشت از طرف آدم های نا آگاه دامن زده شده است . به گمان من این دولت است که باید پیگیر باشد .شکایت میراث فرهنگی در مورد این درخت در زیر هزاران پرونده از این دست خاک خواهد خورد و این سازمان در برابر کسانی که به خود جرات می دهند و به این کارهای زشت دامن می زنند - مثل برگ بید است که با فوتی می لرزد.

درود.
بله حق با شماست. چنین شکایت های معمولا با وساطت افرا پرنفوذ محلی به جایی نمی رسد. اما با این امید اجام می شود که توقفی باشد بر اقدامات مشابه بعدی و بیشتر به جنبه پیشگیرانه آن توجه می شود.
البته من معتقدم باید با فرهنگسازی به پیشگیری بپردازیم نه با دعاوی حقوقی.

دئنا 4 اسفند 1390 ساعت 11:27 ق.ظ http://sisakht-tourism.blogfa.com

درود بر شما
خبر تکان دهنده ای بود و مایه تأسف
حتی اگر شکایتی هم بر علیه متخلفین صورت بگیره باز هم هیچ کاری نمیشه کرد
درختی که قطع شده رو باید با حسرت نگاهش کرد و نمیشه دوباره کاشت
سپاس از اطلاع رسانی شما

درود و سپاس از توجه شما

ذاکری 4 اسفند 1390 ساعت 04:22 ب.ظ

سلام جناب دکتر سپنتا

من هم از اهالی نیاسر هستم. متاسفانه در بین برخی از مردم ما که بسیار هم ساده دل و بی شیره پیله هستند این تصور وجود دارد که درخت را اگر برای وسیع کردن مسجد قطع کنیم جایز است. چون استخر در وسط حیاط مسجد عملا همه جا را گرفته است و جای برای زوار و نمازگزران نیست و در البته درخت در دیوار ریشه کرده بود و داشت دیوار مسجد را می ریخت. من خودم وقتی خبر را شنیدم به یکی از این هم ولایتی های خودم معترض شدم اما عقیده دارد که درخت را دوباره هم می شود کاشت. نمی دانم کی درست می گوید الله اعلم.

درود بر شما دوست گرامی
اگر واقعا با چنین برداشتی اقدام به قطع درخت نموده اند جای تاسف دارد. آن هم درختی به این قدمت و تنومندی که سایه اش می تواند بهترین سایه بان برای نمازگزاران باشد.
خود من در سفری که چندی پیش به نیاسر داشتم ساعتی را در زیر سایه این درخت زیبا و تنومند استراحت کرده بودم و با دوستان سروده های سهراب را در کنار نقاشی دیواری سهراب در کنار درخت، خوانده بودیم و از محیط لذت برده بودیم.

شاید بهتر بود از خیر گسترش مسجد می گذشتیم تا درخت که آن هم آیتی از آیات الهی است زنده و پابرجا بماند و یا شاید بهتر بود که حریم درخت را به خودش وامی‌گذاشتیم و دیوار را به عقب تر می بردیم و می گذاشتیم درخت هم برای سال ها بخشی از زیبایی مسجد محل باشد.
نه این که همه پاجوشهای آن را ببریم و تنه آن را هم که بیش از هزار سال قدمت داشت از دل خاک بیرون بیاوریم.

محمود دهقانی 5 اسفند 1390 ساعت 03:52 ق.ظ http://dehgani.persianblog.ir

وقتی در یکی از کشورهای اروپائی در رابطه با پناهند گان و رتق و فتق کارشان بودم- مرد خوش صحبتی که معلومات عمومی گسترده ای داشت موقعی که داشتم باهاش یک فنجان قهوه می خوردم در رابطه با سنن و فرهنگ قصه ای برایم گفت که تا به امروز در خاطر من مانده است. باری: آن دوست توده ای می گفت: (پس از انقلاب اکتر ۱۹۱۷ میلادی روسیه در یکی از استان ها ی کشور شوراها - که امروز برای خود هریک کشوری هستند و برخی نیز با فقر دست به گریبانند قرار بود مدرسه بزرگی ساخته شود. گفته می شد آنجا یک بقعه ای هم بوده که به مرور از میان رفته بود و سالمندان درختی را که در آن محوطه بود دوست داشتند و می رفتند در زیرش می نشستند و گپ و گفت و شعرهای تاریخی و فرهنگی می خواندند. وقتی شهردار کمونیست از روی لج خواست درخت را که جنبه تقدسی پیدا کرده بود از ریشه ببرد سالمندان بشدت اعتراض کردند که چند نسل از آبا و اجداد آن ها آمده اند زیر این درخت نشسته اند و اشعار حماسی و فرهنگی خوانده اند. ولی شهردار که بیشتر ایداولوژی را مد نظر داشت غیر مستقیم مخالف سالمندان بود. می گویند قضیه آنقدر بیخ پیدا کرد که به گوش لنین رهبر انقلاب هم رسید. لنین به گونه ای ژرف به مسئله فکر کرده بود و می خواست طوری کار پیش برود که مدرسه درست شود برای ارتقا دانش فرزندان و سالمندان را هم راضی نگهدارند که به عقایدشان توهین نشود. می گویند گفته بود بروید به طوری کار کنید که برد برد باشد و کسی هم در آن میان آزرده خاطر نشود. معماری از راه رسیده بود و گفته بود من می توانم طرحی ارائه کنم که هم درخت بماند و هم مدرسه ساخته شود. بالاخره شهردار قبول کرد و معمار کارش را آغاز کرد و حیاط و همه اتاق های مدرسه را ساخت و نوبت درخت که رسید در اطرافش دیواری کشید و سقفی روزنه دار بالایش ساخت و میز و صندلی هائی زیر آن قرار داد و تمامی سمینارها و کنفرانس ها و جشن مدرسه را آنجا برگزار می کردند. پرنده ها که سالیان سال آنجا لانه می کردند و حال و روز خوشی داشتند هم بر شاخه ها لانه ساخته بودند و وقتی دانش آموزان و معلمان زیر درخت روی میز و پشت صندلی می نشستند فضله پرندگان بر سر و کله اشان فرو د می آمد و حسابی معلم ها و دانش آموزان را کلافه کرده بود. پدر چندتا از دانش آموزان که هر روز گوششان از گلایه فرزندان پر شده بود با دسیسه یکی از معلم ها نیمه شب تبر برداشتند و رفتند درخت را از ریشه کندند. دیری نپائید خبر به گوش همه سالمندان شهر رسید. سالمندان می رفتند و در غم درخت بر جای ریشه آن می نشستند. جای ریشه بریده شده درخت تقریبا شباهت به ماتم سرا پیدا کرده بود. بعد که خبر به لنین رسید به نقطه دوری نگاه کرده بود و گفته بود کار معقولی انجام نشده چرا که جای زخم تبر در قلب سنن این مردم تا ابد التیام نمی بخشد و این خطرناک است.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد