پشتیبانی بیش از 50 تن از فعالان فرهنگی ایران از حقوق کردهای ترکیه
کشتن انسانهای بیگناه در نوار مرزی ترکیه و عراق را محکوم میکنیم
در اسناد و منابع تاریخی گفته شده که کردها هزاران سال است با دیگر تیرههای ایرانی در تمدن و فرهنگی یگانه نشو و نما یافتهاند؛ تمدنی که خود نیز در شکلگیریاش نقش داشتهاند. هر چند میان بخشی از سرزمین این تیره ایرانی با دیگر بخشهای ایرانزمین، دستکم از هنگام قدرتگیری عثمانیها بر آناتولی، دیوار جدایی گذاشته شده است اما آنان هیچگاه پیوندهای فرهنگیشان را با ایران و ایرانیان نگسستهاند.چندی پیش، گروهی از این همخانمانان، در پی یورش جنگندههای ارتش ترکیه، هدف بمباران قرار گرفته و کشته شدند. هرچند، چنین وضعیتی برای کردها پیشینه دارد و دستکم در تاریخ معاصر نمونههای بسیاری را میشود در امپراتوری عثمانی، دولتهای ملیگرای ترکیه و دولت بعث عراق گواه گرفت اما امید میرفت پس از سقوط صدامحسین -که بانی فجایع انسانی بزرگی چون رویداد حلبچه بود ـ و تلاش دولتهای ترکیه برای پیوستن به اروپا این روند متوقف شود.
ما امضاکنندگان بیانیه زیر، ضمن اعتراض به هرگونه حرکت مسلحانه ـ بهویژه فعالیت گروه کوچک مشکوکی که اسلحهاش را به سوی ایران نشانه گرفته و باعث شده تا از حساسیت جامعه مدنی و روشنفکران ایرانی نسبت به مشکلات این همتباران کاسته شود ـ این عمل غیرانسانی را محکوم کرده و ضمن اظهار همدردی با بازماندگان این حادثه، هر دو سو را به حل مسالمتآمیز مسأله از راه گفتوگو دعوت میکنیم، هر چند به نظر میرسد در گام نخست، رفع تبعیضهای ساختاری و سیاستهای نهادینه نفی موجودیت اقلیتهای قومی در کشور ترکیه گامی کارساز باشد.
همچنین فعالان حقوق بشری جامعه بینالمللی و رسانهها، بهویژه رسانههای ایرانی را به توجه بیشتر به این موضوع دعوت میکنیم.
امضاکنندگان (گروهی از فعالان فرهنگی / روزنامهنگاران / دوستداران تاریخ و فرهنگ ایران):
محمد آقاعلیخانی، حسین آقاعلیخانی، شهرام اباذری، آزاده احسانی، آرزو احسانی، ارمغان احسانی، ندا احمدی لفورکی، ساناز افتخارزاده، علیرضا افشاری، هومن اسکندری، نوذر اسمعیلی، حمید اماناللهی، مینا بابایی، علیرضا بوستانی، روزبه پارساپور، فرزاد پورمرادی، پیمان حریقی، فریدون حسینی، نوروز رجبی، مسعود رضایی، علی رستمی، کوروش زعیم، زاگرس زند، ناهید زندی، حیدر زندی، داوود دشتبانی، میلاد دهقان، ویدا دهقانیان، شاهین سپنتا، امیر شیخالاسلامی، مهدی شمسایی، امین طباطبایی، علیرضا صادقیامیری، علیرضا صادقی، اتابک صادقی، مجتبی عالیخانی، کامیار عابدی، ابراهیم عبداللهزاده، عقاب علیاحمدی، علی علیبابایی، سجاد علیبیگی، محسن قاسمیشاد، علی قادری، سوگل قائمی، محمدرضا قدری، حامد کاظمزاده، حجت کلاشی، مجتبی گهستونی، الهه معروضی، یاسر موحدفرد، میثم موحدفرد، معتصم مسلم، مهرنوش نجفیراغب، مسعود نوریپیام، علیرضا هادیان، علی هنری، حمیدرضا ولیپور.
درود بر شما دکتر سپنتای گرامی
علیرغم اینکه در روزهای نخستین جمع اوری امضا من نیز یا فرستادن ایمیل به آقای علیرضل افشاری اعلام آمادگی کردم نام من و چند تن ازدوستان در این فهرست جایی ندارد.امیدوارم با فرستادن ایمیل به من در این باره روشنگری بفرمایید. پاینده ایران
درود بر شما در این مورد تا آنجا که من اطلاع دارم امضاها را محسن عزیز و علی رضای عزیز جمع می کرده اند.
من ناراحت شدم که نام شما و دوستانتان از قلم افتاده است.
من نام شما را افزودم. نام دیگر دوستان را هم بفرمایید تا بیافزایم.
ما کردهای ایرانی کردهای عراقی کردهاس ترکیه و کوردهای سوری داریم اما هیپگاه کردها اجازه نداشتن خودشون رو کردهای کردستانی بدونن. جالبه نه. ملیت ما رو هم اشغالگران سرزمینمون تعیین میکنن. همه حق دارن ما رو از خودشون بدونن تا سرزمین های غصبی شون باقی بمونه. نو کردستان زنئگی نکردید تا مزه قتل و غارت پاسدار هارو بچشید. لازم به ذکر است که پ ک ک و پژاک به شدت از طرف مردم جمایت میشن و گروه مشکوکی نیشتن. و تازه گوپک هم نیستن. ما حاریم با تمام دشمنای ایران عراق و ترکیه و سوریه همکاری کنیم . ما از وطنمون دفاع میکنیم حتی اگر لازم باشه خون اشغال گرا رو بریزیم.
هموطن کرد
دقت کنید. این از توطئه های استعمار است که می خواهند کردستان را تجزیه کنند.
از نظر من همه ایران، کردستان است. بین ما جدایی نیست. در دنیای امروز که همه ملت ها به سوی همگرایی می روند و دارند اتحادیه های بزرگ فرهنگی و اقتصادی درست می کنند. ملت هایی که فرهنگ مشترک دارند باید برای بقا به سمت همگرایی بیشتر بروند نه جدایی بیشتر.
هموطنان خودتون را اشغالگر نامیدن کم لطفی بزرگی اول به خودتون و بعد به دیگران است. ما کردها صاحبان اصلی ایران زمین هستیم و نباید به این شعارهای استعمار ساخته که برای فریب ملت ها ساخته شده گوش بدیم.
مطمئن باشید دشمنان امروز ملت ایران و عراق و سوریه دشمنان فردای ملت کرد هم خواهند بود. اگر کسی با یک نظام سیاسی مشکل دارد که نباید به ملت خودش پشت کند. مثل این که کسی با ناخدای کشتی دعواش بشه بره کشتی را غرق کنه.
مطمئن باشید ریختن خون در دنیای امروز نتایج خونباری هم به دنبال خواهد داشت. خشونت بکاری ، خشونت درو خواهی کرد. تجربه چند دهه اخیر نشان داده که این روش نتیجه بخش نخواهد بود.
من آرزو دارم یک روز رئیس جمهور ایران یک کرد باشد که با لباس کردی در جلسات هیات دولت حاضر شود و کردها به همه حقوق خود از آزادی بیان و اندیشه و دین و عقیده و حق آموزش به زبان مادری در مدارس و دانشگاها برخوردار شوند. احزاب کرد بتوانند آزادانه فعالیت کنند و مطبوعات کردی حق انتشار آزادانه مطالبشون را داشته باشند. در استان های کرد نشین هم خود کردها مصدر امور باشد و استان خود را مدیریت کنند.
این اصطلاحاتی که اشاره کردید مثل کردهای ایرانی یا عراقی و غیره اصطلاحات دیپلماتیک هستند که در عرف دیپلماتیک رایج هستند و طبیعی است که وقتی یک بیانیه رسمی صادر میشه برای روشن بودن مطلب باید از زبان دیپلماتیک استفاده کرد و این الزاما به معنی این نیست که اینها درست است یا ما درست می دانیم.
نمی دانم چرا بین خودتان و هرکس دیگر دیوار می کشید حتی قبل از این که او را بشناسید. اتفاقا من سالها در میان هموطنان کردم زندگی کرده ام و دوستان کرد بسیار خوبی هم در سنندج و کرمانشاه دارم که به آنها افتخار می کنم.
درود
ظاهرا ایمیل من به دست دوستان(علیرضا افشاری و محسن قاسمیشاد) نرسیده بود که به دوباره به ایشان آگاهی دادم. با سپاس از شما
درود
من هم ایمیل شما را برای ایشان فرستادم اما پاسخی دریافت نکردم!