ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

سیزده به در ۹۰ در اصفهان

 

« سیزده به در» فرصتی برای بودن!  

 

  

فرصتی برای بازی: عمو زنجیر باف 

     

    

فرصتی برای بازی: نون بیار کباب ببر  

  

فرصتی برای بازی: سنگ، کاغذ، قیچی 

   

فرصتی برای بازی: تنیس روی میز 

 

فرصتی برای بازی: بادبادک پرانی

  

فرصتی برای غذا خوردن در کنار همه خانواده 

 غذای محبوب سیزده به در اصفهانی‌ها: جوجه کباب

 

فرصتی برای همبستگی اقوام ایرانی: دو دختر بچه افغان در اصفهان 

 

  

فرصتی برای بودن در آغوش طبیعت: در کنار مشتاق اصفهانی

  

فرصتی برای بودن در کنار زنده رود و قایقرانی

   

فرصتی برای بودن در کنار یار

 

فرصتی برای گردش

  

سبزه‌های نوروزی در آب جاری: مادی نیاصرم، شاخه ای از زنده رود 

  

 

فرصتی برای بازی

  

فرصتی برای پخت و پز در کنار زاینده رود

   

فرصتی برای خوابیدن در سایه آفتاب 

 

فرصتی برای تن زدن به آب زنده رود

 

فرصتی برای بودن با بزرگ‌ترها 

 

  

 

عکس‌ها از شاهین سپنتا

ویراستار 13 فروردین 1390 ساعت 11:52 ب.ظ
نظرات 5 + ارسال نظر
زهره دودانگه 14 فروردین 1390 ساعت 01:40 ق.ظ http://shabeirani.blogspot.com/

چه تصاویر زیبایی،
نحوه برگزاری آیین سیزده بدر را به خوبی و زیبایی نشان میداد
دل مرا هم برای دیدار دوباره از اصفهان تنگ تر کرد!
کاش بتوانم زودتر دیداری از این شهر زیبا داشته باشم...
شاد باشید

درود و سپاس

مقدمتان گلباران!

روحانی(سردبیر) 14 فروردین 1390 ساعت 01:10 ب.ظ http://www.magcheetah.blogfa.com

درود برشما. عکس های خیلی زیبایی بود . موفق و سربلند باشید

درود و سپاس

مهرناز 14 فروردین 1390 ساعت 07:49 ب.ظ

واقعا زیبا بود.لحظه های زیبایی را در کنار هم ثبت کردید.فقط سبزه گره زدن دخترها از دریچه ی دوربین شما مخفی موندن...رسمی که برای گشایش امور و گشایش بخت دختر های دم بخت در این روز مرسوم است.سال بعد سیزده بدر یه عکس از دخترهای جوان اصفهانی در حال گره زدن سبزه از شما می خواهیم .یادتون نره...

درود

مهرناز گرامی
حق با شماست . کاش در این مورد هم عکس داشتیم. البته ما در این تصویربرداری ها سعی کردیم در حریم خصوصی همشهریان وارد نشویم مگر با اجازه خودشان.
برای همین عکس گرفتن از سبزه گره زدن کمی دشوارتر بود چون قضیه کمی خصوصی تر بود.
آرزوی من این است که همه آنهایی که امسال سبزه گره زدند چه دختر و چه پسر ، چه پیر و چه جوان، سال دیگر به آرزوهایشان رسیده باشند و اگر عکسی از سبزه گره زدن هایشان دارند برای ما هم بفرستند.

فرهنگی‌ - تاریخی‌ - صنعتی 20 فروردین 1390 ساعت 04:44 ب.ظ http://farhangi-sanati.blogspot.com/

آقای سپنتای عزیز،
عکسهای بسیار زیبایی بودند که آگاهانه و پیام دار گرفته شده بودند.

موفق و پیروز باشید.

درود و سپاس
پاینده باشید

کبری قاسمی 21 فروردین 1390 ساعت 02:20 ق.ظ

دوست عزیز سلام،

بسیارممنون از عکس های زیبائی که فرستادین و ما را هم در دیدن هموطنان مان در این روز خوب شریک کردین. ما هم جای شما خالی سیزده بدر رو امسال برای اولین بار به کلن رفتیم و در کنار خانواده و سایر دوستان گذراندیم. برای من پس از بیست سال، اولین بار بود که در همچو جمع بزرگی از هموطنانم بودم. از همون ابتداش که داشتیم به پارک محل تجمع ایرانی ها نزدیک می شدیم دقیقا حال و هوای ایران ِ آن زمان ها را زنده کرد و کمی احساساتی شدم و اشک هام سرازیر...
اونقدر ترافیک بود و شلوغ بود که پلیس های آلمانی حسابی به زحمت افتاده بودند ولی از حق نگذریم که خیلی زحمت کشیدند. اینجائی که ما بودیم، چند هزار نفری بودند، همه جا مردم را می دیدی که نشسته اند و بساط کباب روبراه. موزیک و رقص هم که برجا بود، از کردی و لری گرفته تا دی جی های اروپائی. ما نشسته بودیم که یه مرتبه صدای ساز و دهل به گوشم خورد، من ِ لـُر هم که بی اختیار دنبال صدای ساز و دهل کشیده میشم ... رفتیم و جای شما خالی پس از مدت ها در کنار دیگر هموطنان لذت بردیم از این کنار هم بودن. همه نوع سازی داشتند، از دهل و کرنا گرفته تا تنبک و نی همبونه و دایره و ضرب و .... جالب بود که گروه موزیک خیلی مختلط بود، کرد و لر و فارس و آلمانی و ... آهنک هائی هم که میزدند مختلط از همه اقوام ایران بود. بیشترش البته آهنگ هائی می زدند که کردها و لرها می تونستند خوب رقص شون رو هماهنگ کنند. ما بختیاری ها هم بالاخره رفتیم و تونستیم خودمونو با اونا هماهنگ کنیم و یک دور بختیاری «سه پا» رقصیدیم. جای همه دوستان خالی. امیدوارم که روزی برسه که همه ما در وطن مون در کنار عزیزانمون فارغ از هر نگرانی، به شادی و پایکوبی بپردازیم.

با امید به آینده ای بهتر

درود بر شما دوست گرامی خانم کبری قاسمی عزیز

از مهر شما و توجه به مطلب و عکس ها سپاسگزارم. ببخشید که پاسخ دیر شد
اما یادداشت زیبایتان را همان لحظه اول خواندم و با شما در احساس زیبای ایرانی بودنتان در غربت و به هنگام سیزده به در شریک شدم

نمی دانم بگویم جای ما آنجا خالی بود یا جای شما اینجا خالی بود تا یک دور بختیاری «سه پا» برقصیم.
همانطور که در عکس های سیزده به در اصفهان پیداست یکی از کارهایی که مردم حق ندارند در جاهای عمومی انجم دهند همین رقص های زیبای محلی است و با این که از نظر شرعی هم منعی ندارد اما محدودیت های دولتی در این مورد اجازه رقص محلی در گردهمایی های مردمی را در اماکن عمومی بخصوص در شهرهای بزرگ مرکز ایران نمی دهد
شاید برای همین محدودیت هاست که امسال تعداد مردم شرکت کننده در سیزده به در که به پارک ها رفته بودند نصف سال گذشته بود و مردم برای این که محیطی گرم تر و شادتر داشته باشند به باغ های خصوصی و بیشه های بیرون شهر پناه برده بودند

من هم با شما هم سخنم و امیدوارم که روزی برسد که همه ما در وطن در کنار عزیزان فارغ از هر نگرانی، به شادی و پایکوبی بپردازیم./ شاهین

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد