نوروز در پاکستان

نوروزِ عالم افروز در پاکستان 

پاکستان در سال ۱۹۴۷ از زیر یوغ استعمار بریتانیا در شبه قاره هند رهایی پیدا کرد و استقلال یافت. فرهنگ و تاریخ پاکستان ریشه در فرهنگ تمدن ایندوس (۲۵۰۰ تا  ۱۵۰۰ پیش از میلاد) و مشترک با فرهنگ و تاریخ هندوستان است. به خاطر همانندی‌های فراوانی که میان جشن بهاری «بنست» در شمال هندوستان و جشن بزرگ نوروز وجود دارد اقوام مختلف ساکن در شبه قاره هند از دیرباز آیین‌های این جشن‌ها را به صورت مشترک گرامی داشته اند و در شادمانی های بهاری یکدیگر شریک بوده اند. پاکستانی‌ها نوروز را «عالم‌افروز» یعنی «روشنی بخش به جهان» می‌نامند و به هنگام نو شدن سال، آرزومند صلح و آرامش برای مردم پاکستان و همه جای جهان هستند که با جنگ و فقر و تبعیض درگیرند. ارتباطات فرهنگی و مهاجرت گروه‌های مختلف تاجیک، پشتون، بلوچ و اقوام دیگر از افغانستان و آسیای مرکزی به پاکستان، موجب گسترش و تنوع آیین های نوروزی در این کشور شده است. خانه‌تکانی، پوشیدن لباس نو، گستردن سفره های نوروزی رنگین شده با شیرینی و میوه‌های گوناگون، پختن شیرینیی های سنتی همچون لدو، گلاب‌حامن، رس‌ملائی، کیک، برفی، شکرپاره، سوهن‌حلوا، و  پختن و خوردن غذاهای محلی، فرستادن کارت‌های «عید‌مبارک» با تصاویری از گل‌های زیبای بهاری برای دوستان، دید و بازدید نوروزی، دیدار از بزرگترها و عیدی گرفتن، خواندن غزل و قصیده‌های شاد بهاری و رقص‌های زیبای زنان و دختران پاکستانی در لباس‌های شاد و رنگارنگ محلی، از آیین های شاد نوروزی مردم پاکستان است.