حاجی فیروز

آیا حاجی فیروز ها هنوز در کوچه پس کوچه ها می خوانند؟

نوروز در راه است و هنوز در گوشه و کنار صدای شادی بخش حاجی فیروز ها را می توان شنید که پیک بهارند و گرم شدن و سبز شدن زمین و نو شدن سال را نوید می دهند. جاجی فیروز هایی که هزاران سال است که همزمان با نوروز آمده اند و رفته اند و امروز پس از رازگشایی استوره های میان رودان در متن اکدی نوخوانده توسط "شیدا جلیلوند"، آگاهی ما از سرگذشت آن ها بسیار بیشتر از گذشته است. در این استوره کهن، ایشتر ایزد بانوی زایش و باروری به جهان فرودست سفر می کند و برای او دیگر بازگشتی نیست. پس زایش و باروری بر زمین باز می ایستد و خدایان چاره جویی می کنند و چنان می خواهند که ایشتر جانشینی برگزیند تا او را به جای خود به جهان فرادست بفرستد. ایشتر همسر خود  "دو موزی" را بر می گزیند، تن پوشی سرخ بر تن دوموزی می کند، روغنی خوشبو به سر و روی سیاهش می مالد، ساز "نی" در دستش می گذارد و او را به جهان فرادست می فرستد تا روی زمین آید و گیاهان را زندگی بخشد. بالا آمدن دو موزی و سبز شدن گیاهان هر سال همزمان با فرا رسیدن بهار و نوروز ما ایرانی هاست و چنین به نظر می رسد که "حاجی فیروز" امروز، خویشاوند همان "دوموزی" کهن است که همچو او با جامه ای سرخ و چهره ای سیاه و دایره زنگی در دست، نوید بخش نوروز است.اما گویا هر سال نسبت سال پیش، شمار حاجی فیروز ها در شهرها و روستاها کمتر می شود و شادی ها هم کمتر و کمتر می شود. آیا حاجی فیروز ها هنوز هم به خانه های ما سر می زنند؟ اگرحاجی فیروز ها بیایند آیا گوش شنوایی هست که برایش از شادی بخوانند؟ شاید هنوز هم در کوچه پس کوچه ها حاجی فیروز هایی باشند که دایره زنگی در دست ترانه بخوانند. اگر بخواهید شاید بتوانید صدای حاجی فیروز را بشونید که این روز ها برای شاد کردن دل مردم، آن چه را می خواند که آن ها می خواهند و آن سوی هم صدای آن شیرینی فروش دوره گرد قدیمی محله را که شیرینی های نوروزی برایتان آورده بشنوید.