پنجم اسفندماه روز جشن اسفندگان است

دکتر تورج پارسی: 

اسفندگان را نباید با والنتاین یکی گرفت

 

جشن اسفندگان مى‌باید در همان روز پنجم اسفند بر گزار بشود نه روز 29 بهمن و روز والنتاین را نمى‌توان و نباید با سپندارمذگان یکى گرفت. دکتر تورج پارسی، ایران شناس، در یادداشتی که به مناسبت جشن اسفندگان در تارنمای "نجات پاسارگاد" منتشر شد، با تاکید بر این مطلب افزود: «در سال‌شمار ما، ماه سی روز بوده و هر روز هم نامى داشته براى نمونه روز پنجم هر ماه به سپندارمذ نامور بوده که در ماه اسفند این روز را به نام زنان جشن مى‌گرفتند. به همین دلیل هم جشن سپندارمذ مى‌باید در همان روز پنجم اسفند برگزار بشود نه روز 29 بهمن.  امید دارد که جشن‌ها که داراى اصول نجومى هستند دستخوش آشفتگى بیش از این نشده و در برگزاری‌شان که بسیار پسندیده است، اصول نجومى آنها رعایت بشود». دکتر پارسی با اشاره به اصلاح گاهشماری ایرانی و افزودن روز سی و یکم به شش ماه نخست سال، زمان دقیق جشن اسفندگان را پنج اسفندماه سال خورشیدی دانست و افزود: «نیک آگاهیم که در جهت اصلاح سال شمار اوستایی شش ماه آغازین سال را سى و یک روز و ماه اسفند را بیست و نه روز، و پنج ماه دویمین سال یعنى از مهر تا اسفند را سى روز حساب کردند ... که ترجیح شایسته و خردمندانه و داراى پایه درست است پس سپندارمذگان نیز روز پنجم ماه اسپند است که شایسته است به عنوان روز ملی زن در تقویم رسمی کشور ثبت شود».

دکتر پارسی با یادآوری تفاوت‌های بنیادین جشن اسفندگان و جشن ولنتاین، تاکید کرد که نباید اسفندگان را معادل ولنتاین دانست و روز مهر ایرانی نام نهاد: «این جشن که به نام روز دل‌ها یا عشق شهرت یافته و در جهان در روز ۱۴ فوریه برگزار مى‌گردد، در کشور ما هم رواج یافته است. سپندارمذگان را نمى‌توان و نباید با روز والنتاین و یا با روز جهانى زن که در هشت مارس برگزار مى‌شود یکى گرفت... هر کدام به جاى خود از ارج و ارزش ویژه خود برخوردار هستند».

دکتر پارسی، با تاکید بر ویژگی‌های جشن‌ها، جشن اسفندگان را روز زن ایرانی و جشن مهرگان را روز مهر ایرانی دانست و تاکید کرد: «در فرهنگ ما روز پنجم اسفندماه جشن ویژه زنان بوده است. جشن بزرگداشت زن در تاریخ ما، روز هدیه دادن به زنان، جشن گزینش آزادانه همسر از سوی زنان است ... و آن را باید پاس داشت و در تاریخ درست آن را برگزار نمود».

وی افزود: در فرهنگ ما، ماه مهر، ماه دوستى و آشتى و عشق است و به ویژه در مهرگان همه این ویژگى‌ها را به هم پیوسته مى‌بینیم؛ چنانچه مسعود سعد آنرا به زیبایی ترسیم کرده است: روز مهر و ماه مهر و جشن فرخ مهرگان / مهر بیفزا ای نگار ماه چهر مهربان / مهربانی کن به جشن مهرگان و روز مهر / مهربانی کن به روز مهر و جشن مهرگان ...».