استاد لئون میناسیان درگذشت
لئون میناسیان نویسنده و پژوهشگر نامدار ارمنی
در سن 92 سالگی و در شب سال نو میلادی در اصفهان درگذشت.
ایراننامه- شاهین سپنتا: لئون میناسیان در سال 1299 خورشیدی در روستای ارمنی نشین «خویگان» در شهرستان فریدن استان اصفهان دیده به گیتی گشود. دوره دبستان را در زادگاهش و دوره دبیرستان را در مدرسه ملی ارامنه جلفا و کالج اصفهان (دبیرستان ادب) گذراند و پس از آن از سال 1320 خورشیدی در فریدن به آموزش مشغول شد و در این مدت افزون بر راه اندازی انجمنهای مختلف خیریه، پژوهشی، هنری – در زادگاه خود «خویگان»، با تنی چند از دوستانش کتابخانهای را به نام «ابوویان» در سال 1324 خورشیدی راه اندازی کرد.
وی در سال 1330 به اصفهان آمد و تا سال 1360 خورشیدی به مدت 30 سال در مدارس ملی ارامنه جلفا مشغول آموزش بود. او در اصفهان از سال 1346 خورشیدی به عنوان سرپرست افتخاری موزه ارامنه جلفا و از سال 1351 به مدیریت چاپخانه جلفا برگزیده شد و پس از بازنشستگی از سال 1359 مسئولیت کتابخانه کلیسای وانک نیز به او واگذار شد. او موفق شد که اسناد و مدارک بایگانی شده 350 ساله کلیسای وانگ را گردآوری و تنظیم کند که در سال 1362 به چاپ رسید.
او نویسندگی را از کودکی آغاز کرد و بعدها در کنار تدریس بخش عمده وقتش را صرف مطالعه و پژوهش می کرد. نتیجه این پژوهشها، دهها مقاله بیشتر به زبان ارمنی است که در بیش از بیست روزنامه، ماهنامه و فصل نامه به چاپ رسیده است. او بیش از 700 مقاله برای روزنامه ارمنی زبان آلیک که بیش از 80 سال است در ایران چاپ میشود، نوشت و بیش از 300 مقاله دیگر نیز از او در نشریات دیگر منتشر شده است.
وی همچنین هفتاد جلد کتاب – ده جلد به زبان فارسی و شصت جلد به زبان ارمنی – درباره تاریخ ارامنه فریدن و جلفا، تاریخ هنر و هنرمندان ارامنه این منطقه، نسخ خطی موجود در موزه جلفا و... نگاشته است و به پاس تلاشهای ارزنده اش تاکنون چندین لوح افتخار و نشان از سوی دانشگاهها، سازمان های علمی پژوهشی، شخصیت های دینی و ... دریافت کرده است.
برخی از نشان هایی که لئون میناسیان دریافت کرده عبارتند از: مدال سورپ مسروپ (نام مخترع خط ارمنی) از عالیجناب کاتولیکوس خورن اول پیشوای ارامنه خانه سیلیسی، مدال سلطنتی از جاثلیق خانه سیلیسی لبنان در سال 2000 میلادی، مدال سورپ مسروپ از مرکز تحقیقات کتب خطی شهر ایروان.
وی در سال 1376 خورشیدی از طرف مرکز بیوگرافی بین المللی کمبریج انگلستان به عنوان مرد سال 97-1996میلادی معرفی شد و مدال و دیپلم افتخار دریافت کرد و در سالهای 8-1997 میلادی هم از طرف مرکز بیوگرافی کارولینای جنوبی آمریکا به عنوان مرد سال شناخته شد و زندگینامه وی در کتاب « whos who » به چاپ رسیده است.
لئون میناسیان یک ماه پیش در جمع انجمن دوستداران اصفهان
برخی از آثار او عبارتند از: « تاریخ سیصد و پنجاه ساله ارامنه فریدن»، « تاریخچه اولین چاپخانه ایران در جلفای اصفهان از سال 1638 تا 1972 میلادی »، «موسسههای ارامنه ایران»، «فهرست کتابهای خطی موزه ارامنه جلفا»، «چهار کتاب از سرایندگان و نوازندگان ارمنی فریدن». «صومعههای ارامنه ایران»، «تاریخ ارمنیان جلفای اصفهان در یکصد و چهل سال اخیر 1996-1856»، «دو فرمان از حضرت رسول و حضرت امیرالمؤمنین»، «نظر مختصری به آیین مذهبی ارامنه ارتدوکس»، «ارمنیان ایران»، «سفری به بیتالمقدس» و چندین کتاب دیگر.
انجمن دوستداران اصفهان افتخار داشت که در همایش روز اصفهان که در آذرماه 1391 برگذار شد، تندیس اصفهان را به پاس یک عمر تلاش او در راه شناخت و شناساندن تاریخ و فرهنگ ارامنه اصفهان به او تقدیم کند.
لئون میناسیان پس از چند روز که در بستر بیماری بود، سرانجام در بامداد روز اول ژانویه 2013 میلادی در سن 92 سالگی درگذشت. لئون جان سال نو مبارک .
لئون میناسیان یک ماه پیش در همایش روز اصفهان مورد تقدیر قرار گرفت
لئون میناسیان در جمع گروهی از دوستداران اصفهان بافت تاریخی جلفا را معرفی می کند.
1382 خورشیدی
آنان که محیط فضل و آداب شدند/ در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون / گفتند فسانه ای و در خواب شدند
روحشان شاد یادشان جاویدان....
یادشان جاوید
یاد پژوهشگر برجسته ونامدار ارمنی، لئون میناسیان گرامی باد. شادروان میناسیان بدون جانبداری تاریخ را واکاوی نمودند و به هم میهنان خود عرضه داشتند. این پژوهشگر ارمنی حق عظیمی بر گردن ارامنه، ایرانیان و بویژه شهروندان گرامی اصفهانی داشتند. آثار لئون میناسیان دارای اعتبار و بدون تعصب بود و در جامعه دانشگاهی ایران و سراسر جهان دارای اعتبار و ارزش فراوان بود. یاد این پژوهشگر و نویسنده بلند آوازه گرامی باد.
یادش گرامی
درود
گزارش تصویری آئین بدرود و خاکسپاری ایشان در وبلاگ
charbagh.blogfa.com
بدرود با لیئون میناسیان کاری بس دشوار بود... در این سن همچنان برای کوچکترین مشگل با آقای لئون تماس میگرفتم و با استقبال فراوان کمک می کرد... شاید 15 روز قبل از روز وداع بود که برای اخرین مصاحبه پیش او بودم....
یادش گرامی... هرگز فراموش نخواهی شد...
ورگینه جان مارو رفت، استاد میناسیان هم رفت.
امروز دوستانی چون شما باید جای این عزیزان را پر کنند. امیدوارم بیشتر از تلاش های فرهنگی شما بهره مند شویم.
آقای سپنتا با خودم عهد بسته ام تا بیش از حد توانم تلاش کنم تا بتوانم حداقل یکی از اهداف این عزیزان را دنبال کنم و به ثمر برسانم.
چقدر خوب . خوشحالم که اینو می شنوم. موفق باشید