سیزده به در، در غیاب زاینده رود برگذار شد
ایران‌نامه- شاهین سپنتا: در اصفهان، سیزده به در امسال در غیاب زاینده رود برگذار شد و آنهایی که برای دیدارش آمده بودند تا او را عاشقانه در آغوش کشند، در بستر خالی اش او را نیافتند.
امسال، با این که زاینده رود جاری نبود تا با نسیم خنکش چهره میهمانانش را نوازش کند اما یاران همیشگی اش باز هم به کنار بستر خالی اش آمده بودند و سفره رنگین جشن فرخنده «سیزده به در» را با یادش برپا کردند.
بازی‌های شادمانه کودکان در کنار زاینده رود، با همه زیبایی‌های کودکانه اش، بیننده را غمگین می‌ساخت؛ به ویژه آن زمان که بادی برمی‌خاست و ریزگردها را به چشم کودکانی که در رویاهای کودکی خود در زاینده رود خشکیده قایق‌رانی می‌کردند، می‌ریخت.
اما آنچه که امسال برای اصفهانی‌ها دلنواز بود، حضور میهمانان خوب افغانستانی در کنار دیگر شهروندان در پارک‌ها و بوستان‌های اصفهان بود. حضور خانواده‌های افغانستانی مقیم اصفهان و سفره های رنگارنگ آنها که در بوستان‌های اصفهان گسترده شده بود، شور و شادمانی بیشتری به جشن «سیزده به در» داده بود. شوری که سال گذشته مسئولان کج‌اندیش از شهروندان اصفهانی و میهمانان خوب افغانستانی دریغ کرده بودند.
در «سیزده به در» امسال، برای من، آنچه که بیش از هرچیز دلگرم کننده بود، حضور سبز استادم دکتر اسماعیل کهرم (بوم‌شناس و فعال محیط زیست ایران) در کنار زاینده رود تشنه لب بود.
دکتر کهرم از این که می‌دید مردم اصفهان هنوز زاینده‌رود را از یاد نبرده اند و در کنار بستر خالی‌اش به انتظار نشسته‌اند تا چند روز دیگر دوباره به خانه خود بازگردد، با خوشحالی گفت: «من مطمئن هستم که این مردم اصفهان با عشقی که به زاینده رود دارند، نخواهند گذاشت که زاینده‌رود اینچنین بماند و برای نجاتش تلاش خواهند نمود.»
رویاهای برباد رفته‌ی یک رود !
رویاهای بر باد رفته‌ی یک نسل !
آرزوهای دست نیافتنی یک کودک !
همه بودند اما رود نبود !
نوجوان افغانستانی به کودکان اصفهانی شادی می فروخت !
معلوم نیست تا به زمین برسد چند دور می چرخد؟!
... خدا ما را نندازی !
سیاست های غلطی که خاکش به چشم همه رفت!
دکتر اسماعیل کهرم از آینده می گوید !
حضور سبز دکتر اسماعیل کهرم سیزده به در امسال را سبزتر کرد
****
عکس ها از شاهین سپنتا