بر مزار زاینده رود

مرتضی مشتاقی

 عکس اثر مهرداد سپهر

اصفهانی بود و یک زاینده رود / زنده رودش گشته اکنون مرده رود

بود امواجش خروشان سال‌ها / هیچ کس را یادی از خشکی نبود

ساحلش سرسبز چون باغ بهشت / بلبلان سرمست آواز و سرود

گر صفاهان گشت نام اصفهان / از صفای روح بخش رود بود

بسترش اکنون کویری بیش نیست / شکوه‌های ما ندارد هیچ سود

ما ندانستیم قدر آن عزیز / ناسپاسی‌های ما خشکش نمود

داغ آن بر دیده و دل‌ها نشست / گریه باید کرد بهرش رود رود

از خدا خواهیم بارانی ز لطف / تا دوباره زنده گردد زنده رود