دکتر پرویز رجبی درگذشت
پرویز رجبی، جمعه 21 بهمن‌ماه در سن 72 سالگی در اثر بیماری سرطان در منزلش درگذشت. از پرویز رجبی به عنوان تاریخ‌نویس، مترجم و نویسنده می‌توان آثاری همچون «هزاره‌های گمشده»، «سده‌های گمشده»، «ایران شناسی»، «تاریخ ایران در دوره ایلامی»، «تاریخ ایران در دوره سلوکیان و اشکانیان»، «کریم‌خان زند و زمان او»، «جشن‌های ایرانی»، و «تخت جمشید بارگاه تاریخ » را نام برد. همچنین کتاب‌هایی مانند «از زبان داریوش»، «کویر ایران»، «مارکوپولو در ایران»، «شهریاری ایران» و «هنر جهان اسلام» از جمله آثاری هستند که توسط وی ترجمه شده است. دو مصاحبه جنجالی دکتر پرویز رجبی در تاریخ‌های 12 آبان ماه 1388 و 20 دی ماه 1388 با روزنامه اعتماد، با انتقاد بسیاری از پژوهشگران و دوستداران ایران رو به رو شد. از دیدگاه منتقدان، وی در این سخنان حقایق تاریخی را نادیده گرفته و با مغلطه‌های فراوان سعی در توجیه و تفسیر برداشت‌های نادرست خود از تاریخ ایران داشته است. برخی منتقدان از این روش جاری در آثار و مصاحبه‌های دکتر رجبی با عنوان «مکتب تاریخ زدایی رجبی» نام بردند. وی همچنین در برنامه «در قلمروی تاریخ» در صدای جمهوری اسلامی به عنوان کارشناس سخن می‌گفت. همکاری ناصر پورپیرار با رجبی در ویرایش کتاب «از زبان داریوش» نیز یکی از انتقاداتی بود که همواره درباره او مطرح می‌شد.
پرویز رجبی، در سال 1318 در قوچان متولد شد، از دانشگاه گوتینگن آلمان در رشته ایران‌شناسی و ترک‌شناسی دکترا گرفت و از سال 1373 ریاست بخش ایران شناسی دایره‌المعارف بزرگ اسلامی را پذیرفت.
وی در 27 اردیبهشت ماه 1318 در روستای امامقلی، حدود 40 کیلومتری قوچان، به دنیا آمد. کودکی را در زادگاه پدرش در روستای «آق‌کند»، بین میانه و زنجان سپری کرد و در همان‌جا به مدرسه ابتدایی رفت. رجبی در مشهد دیپلم گرفت و به استخدام اداره فرهنگ قوچان (آموزش و پرورش کنونی) درآمد. در سال 1338 به تهران آمد و در بانک صادرات استخدام شد و تا 1342 در آن بانک کار می‌کرد.
پرویز رجبی در سال 1342 برای ادامه تحصیل به آلمان رفت و در سال 1349 با مدرک دکترا از دانشگاه «گوتینگن آلمان» به ایران بازگشت و پس از آن به استخدام دانشگاه اصفهان درآمد و بعد از مدتی توسط ساواک اخراج شد. پس از اخراج از وزارت علوم و آموزش عالی در سال 1351سرانجام مرکز تحقیقات ایران‌شناسی را تأسیس کرد. وی در فاصله سال‌های 1358 تا 1361 مدیر مسئول و سردبیر مجله «فردای ایران» نیز بود، او همچنین چند سال در دانشگاه شهید بهشتی تدریس می‌کرد. رجبی در 1367 مجدداً به آلمان رفت و به مدت شش سال به تحقیق و تدریس در دانشگاهای «ماربورگ» و «گوتینگن» مشغول بود.
رجبی در 1373 به ایران بازگشت و ریاست بخش ایران‌شناسی دایرةالعمارف بزرگ اسلامی را تا حدود پنج سال پیش به عهده گرفت. رجبی در 1379 بر اثر سکته مغزی و فلج شدن نیمی از بدنش خانه‌نشین شد، اما هم‌چنان به کار تحقیق و ترجمه اشتغال داشت.
رجبی، در پاییز و زمستان 1389 یک دوره سخت بیماری و شیمی‌درمانی را تحمل کرد و سرانجام شامگاه 21 بهمن ماه 1390 دیده از گیتی برگرفت.
http://drshahinsepanta.blogsky.com/1388/09/24/post-303
پاسخ بهرام روشن ضمیر به سخنان پرویز رجبی در روزنامه اعتماد
/