درود به کورش
سروده شاعر ملی استاد ادیب برومند
به گیتی بسی شهریار آمدند / که با یک جهان اقتدار آمدند
از آغازِ تاریخ تا این زمان / بسی گونه گون شهریار آمدند
گروهی ستایشگرِ خویشتن / ز خودکامگی نابکار آمدند!
گروهی ستمگستر و سنگدل / به خونخوارگی در شمار آمدند
هزاران تن از بندگانِ خدای / به آسیبِ آنان دچار آمدند
چو درّنده حیوان به خونبارْ جنگ / پیِ صیدِ ننگین شکار آمدند
گروهی به هنجارِ غارتگری / سبکتاز و چابکسوار آمدند
شماری به نستوده کردارِ زشت / ز دربارِ شاهی بهبار آمدند
گروهی به کشورمداری مدیر / ولی از شرف برکنار آمدند
شماری دگر حامیِ مرز و بوم / ولی بهرِ کشتار، هار آمدند
که را دانی از جمله شاهانِ پیش / که چون کورشِ نامدار آمدند
گرانپایه کورش گرانمایه شاه / جهانیش مدحتگزار آمدند
حقوقِ بشر را چو شد پایبند / به شکرش هزاران هزار آمدند
به اقوامِ مغلوب ورزید مهر / وِرا زین سبب خواستار آمدند
ببخشود بر هرکه پیروز گشت / وَ زین رو وِرا دستیار آمدند
به همراهی اش گاهِ جنگ و نبرد / سراسر همه جانسپار آمدند
نپیمود جز راهِ همبستگی / بر آنان که از هر دیار آمدند
به هر تیرهای مهربانی فزود / گر از روم و گر از تتار آمدند
به هرکیش و دین چشمِ حرمت گشود / سویش جمله با زینهار آمدند
چنین بود آن مردِ پاکیزه کیش / که خلقش همه دوستار آمدند
سزد گر به کورش درود آوریم / که خلقی از او کامکار آمدند
بود روزِ کورش بسی دلفروز / کز او جمله امّیدوار آمدند
در این روزِ ملّیِ ایران، «ادیب»
جوانان همه شادخوار آمدند