استاد مهریار از میان ما رفت

 

استاد محمد مهریار در گذشت 

ایران نامه- شاهین سپنتا: مردم فرهنگ دوست اصفهان امروز در اندوه درگذشت پدری مهربان و استادی برجسته سوگوار شدند. استاد محمد مهریار امروز ساعت 9 و نیم صبح، در ۹۲ سالگی دیده از گیتی برگرفت. استاد مهریار، ایران شناس، ادیب و مترجم گران مایه، در سال 129۷ خورشیدی در شهر اصفهان چشم به جهان گشود. محیط خانوادگی ایشان محیط دین و دانش و پژوهش و سیاست بود. او به سبب هوش سرشار و تلاش پیگیر و خستگی ناپذیر خویش تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در مدارس آن زمان در سطح ممتاز به پایان رساند و در ادب فارسی ، ادبیات عرب ، فقه و اصول سرآمد همگان شد . در سال 1316 خورشیدی با دریافت گواهی نامه علمی ، تقریبا همزمان با تحصیلات علوم قدیمه دوران متوسطه را پشت سر نهاد و سپس به نجف اشرف عازم شد و پس از گرفتن درجه اجتهاد به شهر خویش « اصفهان » بازگشت .در سال 1319 خورشیدی موفق به اخذ درجه کارشناسی در ادبیات شد و  به فراگیری زبان های فرانسه و انگلیسی نیز مشغول شد.  


استاد محمد مهریار در سال 1330 خورشیدی به آمریکا عزیمت نمود و در دانشگاه های فلوریدا و شیکاگو به تحصیل در ادبیات و روان شناسی پرداخت.کتاب  « تحقیق در رشد و نمو کودک » و ترجمه « راه نو در سلامت تن و روان  » که از شمار نخستین کتاب های روان شناسی کودک در ایران هستند ، حاصل پژوهش استاد در این دوره است .

استاد مهریار در سال 1336 خورشیدی به دنبال تاسیس دانشگاه اصفهان به دانشگاه علوم پزشکی دعوت شد و ریاست کتابخانه آن دانشگاه را بر عهده گرفت و برای راه اندازی آن اقدامات وسیعی نمود و زمانی که دانشکده ادبیات تاسیس شد در سال 1337 خورشیدی به دعوت دکتر فاروقی ، معاونت این دانشگاه را پذیرفت و به تدریس تاریخ ادبیات فارسی و تاریخ پویایی زبان فارسی پیش از اسلام و تدریس متون فلسفی و ادبی به زبان انگلیسی مشغول شد و تا هنگامی که در دانشکده ادبیات حضور داشتند، دانشجویان و دانش پژوهان از وجود ایشان بهره ها بردند.

استاد مهریار ، سروده هایی نیز در قالب غزل و قصیده سروده اند.همچنین ترجمه پاره ای از منظومه های ادبی جهان از فرانسه به فارسی همچون « باید او مانند من باشد » و نیز ترجمه سروده های تاگور با نام « هلال ماه » از جمله دیگر فعالیت هایی ایشان در زمینه  ترجمه متون ادبی است .

از استاد محمد مهریار به عنوان یک ایران شناس ، شاهنامه پژوه ، مترجم ، اصفهان شناس ، ادیب و سیاستمدار ، بیش از هشتاد مقاله پژوهشی و چندین جلد کتاب با عنوان های زیر منتشر شده است :

چشم انداز تاریخ سیاسی ایران ، اصفهان از قدیمی ترین روزگاران تا عهد سلجوقی ، رشد و نمو کودک و راه استفاده از آن در تعلیم و تربیت ، قلمرو ایران در گذشته و حال ( تاریخ عهد صفوی ) ، تاریخ ادبیات ایران قبل و بعد از اسلام ، تاثیر و نفوذ غرب در ایران ، هلال ماه نو ( ترجمه اشعار تاگور )  ، راه نو در سلامت روان و تن ، شاه دز کجاست ؟ ، سقوط اصفهان (ترجمه گزارش های گیلاننتز درباره هجوم افغان ها )  ،  ترجمه سفرنامه سانسون ، آناباز ( ترجمه اشعار سن ژون پرس ) ، منظومه واپسین روز سقراط در زندان (سروده ) ، ترجمه کتاب «اخبار اصفهان نوشته حافظ ابونعیم» ، فرهنگ جامع نام ها و آبادی های کهن اصفهان .

استاد محمد مهریار تا واپسین روزهای عمر پربارش همنشینی با اهل دانش و فرهنگ به ویژه دوستداران فرهنگ و ادب ایران را بر بسیاری امور ترجیح می داد و بیشتر اوقات خود را به پژوهش‌های فرهنگی و شرکت در نشست های شاهنامه پژوهی که در محضرش برگزار می شد، اختصاص می داد. 

از استاد مهریار نقل می کنند که وصیت نموده است تا پس از مرگش در قطعه نام آوران باغ رضوان به خاک سپرده نشود و آرامگاه ابدی اش در قطعه 33 در کنار مزار همسرش باشد. او همچنین بارها به از مسئولان شهرداری و شورای شهر اصفهان گلایه نمود که چرا نامش را بر روی خیابانی در شهرک ولیعصر اصفهان گذاشته اند؛ او خواستار بود که نامش همچون گامش با یکی از مراکر فرهنگی یا کتابخانه های عمومی همنشین باشد. وی همچنین وصیت نموده بود که به جای مراسم معمول سوگواری پس از درگذشتش، آیین شاهنامه خوانی در یکی از مراکز دانشگاهی به یاد بودش برگزار شود.