1- مدیریت میراث فرهنگی استان خوزستان بدون هماهنگی با پژوهشکده باستان‌شناسی کشور، مجوز مطالعه و بررسی باستان­شناسی در مسیر شبکه آبرسانی انتقال آب در محوطه‌های باستانی رامهرمز را صادر کرده است. این درحالی است که صدور چنین مجوزی کاملاً غیرقانونی بوده و اکنون یگان پاسداران میراث فرهنگی شهرستان رامهرمز مانع از فعالیت سازمان آب در محوطه‌های مذکور شده است.

   3- اتلاف وقت و سرمایة کشور با فرصت­سوزی و مجاز شمردن یا سکوت در برابر تخریب میراث فرهنگی و معنوی کشور توسط مدیریتِ میراث فرهنگی و گردشگری استان خوزستان با چه هدف و زمینه­ای صورت گرفته است؟

   4- اتحادیه در وهلة اول خواستار رسیدگی جدی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور به این موضوع است و همزمان خواهان توجه ویژه نمایندگان محترم مجلس و مراجع قضایی به چنین اقداماتی علیه بنیانهای فرهنگی و معنوی کشور است. همچنین خواهان نظارت جدی و مسوولانه پژوهشکده باستان­شناسی کشور بر فعالیت های رؤسا و مدیران میراث فرهنگی و گردشگری (در زمینه تمام برنامه­های باستان­شناسی اعم از بررسی، کاوش، گمانه­زنی، تعیین عرصه و حریم و...) در سایر استانهاست.

  5- بحران­های اخیر میراث فرهنگی در رامهرمز، نمونه­های کوچکی از رخدادهای تأسف­باری هستند که به گستردگی در استان پهناور و غنی خوزستان در حال وقوع است. مدیریت میراث فرهنگی و گردشگری استان خوزستان در طی چند سال اخیر نه تنها در زمینة رشد و بالندگیِ میراث فرهنگی کوشش درخوری انجام نداده، بلکه با بی­توجهی در برابر تخریبِ یادمان­ها، محوطه­ها و مجموعه­های جهانی و منحصربه فردی همچون شوش، جندی­شاپور، ارجان، رامهرمز، شوشتر، هرمزاردشیر، مسجد سلیمان، ایوان کرخه، ایذه و ده­ها محوطة بزرگ و کوچک و بی­توجهی به مفاهیمِ بنیادین میراث فرهنگی در روزگار معاصر، سبب مخدوش شدن چهرة مدیریت کلان کشور در قبال صیانت از میراث فرهنگی و معنوی کشور شده است.  

  6- به رغم وضع نابسامان میراث فرهنگی در استان خوزستان و ناتوانی و بی­مسوولیتی آشکار مدیریت میراث فرهنگی این استان، چرا سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در پایان سال 1387 ریاست این استان را به عنوان پنج مدیر نمونه میراث فرهنگی کشور معرفی نموده و اساساً چنین انتخابی بر اساس چه معیارهایی صورت گرفته است؟

در پایان ، امیدواریم که مسئولان آگاه و دلسوز که اهمیت و ارزش میراث فرهنگی کشور را دانسته و خود را متعهد به حفظ آنها می بینند ، ضمن جلوگیری از تکرار چنین اقدامات ضد فرهنگی ، حسن نیت خود را به عنوان پاسداران واقعی میراث ملی به ملت بزرگ ایران نشان دهند.