یادی از پروین دولت آبادی

پروین دولت آبادی به سرزمین نور سفر کرد

قلب مهربانِ دکتر پروین دولت آبادی سراینده توانمند و نامدار کودکان ایران ، 27 فروردین ماه و در سن  84 سالگی از تپش افتاد ، اما سروده های او را برای همیشه کودکان شیرین زبان ایرانی زمزمه خواهند کرد. 

« پروین دولت‌آبادی » در سال ۱۳۰۳ خورشیدی در اصفهان و در خانواده ای فرهنگی دیده به گیتی گشود. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در اصفهان آغاز و در دبیرستان نوربخش تهران به پایان برد. پس از پایان دوره دیبرستان چندی در یک کودکستان به کار پرداخت و در آنجا انگیزه سرودن سروده هایی برای کودکان در او پدیدار شد.

 --------------------------------------------------------------------------------------------------

اصل مطلب :

پروین دولت آبادی به سرزمین نور سفر کرد

 

قلب مهربانِ دکتر پروین دولت آبادی سراینده توانمند و نامدار کودکان ایران ، 27 فروردین ماه و در سن  84 سالگی از تپش افتاد ، اما سروده های او را برای همیشه کودکان شیرین زبان ایرانی زمزمه خواهند کرد.

« پروین دولت‌آبادی » در سال ۱۳۰۳ خورشیدی در اصفهان و در خانواده ای فرهنگی دیده به گیتی گشود. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در اصفهان آغاز و در دبیرستان نوربخش تهران به پایان برد. پس از پایان دوره دیبرستان چندی در یک کودکستان به کار پرداخت و در آنجا انگیزه سرودن سروده هایی برای کودکان در او پدیدار شد.

پروین دولت آبادی ، چند سال بعد برای ادامه تحصیل به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت ، ولی پس از بازدیدی که به طور اتفاقی از شیرخوارگاه شهرداری تهران داشت و از نزدیک با درد و رنج کودکان بی سرپرست و نیازها و خواسته های آنها آشنا شد ، بر آن شد تا همه توان خود را برای نگهداری از کودکان بی‌سرپرست به کار گیرد. پس برای دستیابی به این هدف ، سال ها در پرورشگاه شهرداری تهران به کار پرداخت. وی پس از آن مدتی نیز در بخش آموزش کارگران شرکت نفت ، کار سواد آموزی به کارگران را بر عهده گرفت. پروین دولت آبادی ، چندی بعد دبستانی به نام « شیوا » تأسیس نمود . اما پس از پنج سال دوباره به شرکت نفت بازگشت و تا هنگام بازنشستگی در اداره تعاون سازمان پخش آن شرکت مشغول به کار بود. وی دانش‌آموخته رشته عکسبرداری داخلی از انگلستان و دارای دکترای آموزش پیش دبستانی از آمریکا نیز بود.

                            

پروین دولت آبادی همچنین از بنیان گذاران شورای کتاب کودک بود و از دیگر فعالیت های او می توان عضویت در گروه ویراستاران بخش کتاب‌های کودکان انتشارات فرانکلین و همکاری با لیلی ایمن در گردآوری گنجینه ادبیات کودکان را برشمرد.

اگرچه از پروین دولت آبادی سروده هایی نیز برای بزرگسالان برجای مانده ، اما بیشتر سرودهایش را برای کودکانی که مادرانه به آن ها عشق می ورزید ، سروده است . پند و اندرز مادرانه در سروده های پروین دولت آبادی با بیان شیرین و لذت بخش کودکانه در هم آمیخته است و همین  باعث شده خواندن و شنیدن این سروده ها برای کودکان بسیار دلپذیر باشد. بسیاری از سروده های پروین دولت آبادی در مجلات پیک دانش آموزی و کتاب های درسی آموزش و پرورش راه یافته است .

پروانه رنگ رنگ زیبا

باز آمده ای به خانه ما

در گوشه پنجره نشینی

تا باغِ قشنگ را ببینی

مهمان قشنگِ رنگ رنگم

همبازی کوچکِ قشنگم

امروز که غنچه های زیبا

لبخند زند به صورت ما

من می کنم این دریچه را باز

پروانه من درآ به پرواز

افزون بر این  از پروین دولت آبادی مجموعه سروده های بسیاری تاکنون منتشر شده است : « آتش و آب » ، « باز می‌آید پرستو نغمه‌خوان » ، « شوراب » ، « هلال نقره‌سا » ، « گنجشک و وزغ  » ،  « مهرتاب » ، « جمجمک برگ خزان » ، « یک بازیگر » ، « بر قایق ابر» ( مجموعه چهار صد شعر برای کودکان )، « گل بادام » ( برنده جایزه کتاب کودک در سال ۱۳۶۶) ، « گذری در ادبیات کودکان » ، « منظور خردمند » ، « هلال نقره‌ای » ( مجموعه غزل ) ، « در بلورین جامه انگور » ( مثنوی ) ، « شهر سنگی » ( شعر نیمایی ).

                                         

پروین دولت آبادی که استاد جلال الدین همایی در سال 1326 خورشیدی به زیبایی او را به ایهام نامش « خورشید تابنده در افق ‏شعر » خواند ، در مهر ماه سال 1377 و در آغاز مجموعه شعر « مهرتاب » ، زندگی و آثارش را در یادداشتی کوتاه اما بسیار ژرف چنین توصیف می کند : 

« به نام خداوند مهر آفرین ؛ گفتن از خود کاری دشوار بوده و هست. از آن رو که شرح زندگانی طولانی پر تلاشی که معملی ساده با آن سر و کار داشته است، در حقیقت بازگشت‏ دوباره یک انسان به روزهایی خواهد بود که آدمی حیات خویش را در دریچه روشن چشمان گردان خود دیده‏ است و از آن ها گرمی پیوند ، امید و پذیرش را آموخته ، در سهم خود الفبایی به نوآموزی یاد داده است که باید کتاب سرگذشت خود را با آن بنویسد.  کار در موسسات مختلفی ، به هر صورت، اگر پژوهشکده، شیرخوارگاه، کودکستان، دبستان یا موسسه‏ای‏انتشاراتی، آموزشی و جنبی در جهت پیشرفت کودکان بوده است، زندگی نامه من است. همچنین دوره‏ای کوتاه ‏در شرکت ملی نفت که در آنجا نیز مسئول آموزش کارگران بوده‏ام. از نوجوانی شعر سروده‏ام، اما هر چه پیش‏تر رفتم، موهبت شاعری مرا با خویش می‏برد و در حقیقت هستی مرا می‏ساخت. با خود گفتم، شعر ارجمند ، شعر درون است. تا کجا در این زمینه به کام رسیده‏ام نمی‏دانم. شاید اگر شعری حتی‏ در حد یک بیت، در دل آشنا و روح پذیرای خواننده‏ای بنشیند ، بتوان گفت، به عنوان شاعری که با مردم زندگی‏ کرده است ، من پاسخ خود را دریافت داشته‏ام. اکنون بخشی از بلند قصه‏ عمری که رفته است، در این مجموعه نثار شما می‏شود. اگر آن را پسندیده باشید ، به بی نصیبی گوینده از دریافت لطف حضوری خودتان اندیشه مکنید، زیرا شاعر در لحظه‏ای که شعرش‏پذیرفته می‏شود، به کمال ممکن توانایی خود رسیده است. »

                                        

دو بال نقره ای را باز کردی

ز روی بام ما پرواز کردی

گشودی بال در آن دشت آبی

در آن تابنده روز آفتابی

تو تا آن دور دور دور رفتی

کجا؟ تا سرزمین نور رفتی...