ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

ایران نامه

ایران نامه، پایگاه آگاهی رسانی میراث فرهنگی و طبیعی ایران و جستار های ایران پژوهی

بلندمرتبه سازی در حریم زنده رود

 

اعتراض سازمان های مردم نهاد اصفهان

به بلندمرتبه سازی در حریم زاینده رود 

به دنبال ادامه یافتن ساخت و سازهای غیر اصولی در کرانه های زاینده رود و بلندمرتبه سازی در چشم انداز پل های تاریخی اصفهان و به ویژه پل تاریخی مارنان ، شماری از سازمان های مردم نهاد ، توقف بلندمرتبه سازی های بی رویه در حریم  میراث طبیعی و تاریخی این شهر را از مسئولان خواستار شدند.

در بخشی از نامه اعتراضی سازمان های مردم نهاد اصفهان آمده است : زاینده رود شاهرگ حیاتی و میراث طبیعی ارزشمند اصفهان و پهنه مرکزی ایران است که پدران ما به خوبی آن را پاس داشته و با هنرمندی تمام با جواهرات بی بدیل پل های تاریخی مرصع نموده اند. در نیم قرن گذشته به پیشنهاد متخصصان و مشاوران شهرساز خارجی و داخلی و پیگیری آگاهان و دلسوزان امور شهر ، مقررات ویژه ای – از جمله برای حریم آثار تاریخی و طبیعی – تدوین و تصویب شد و به همت شهرداران وقت اصفهان ، اراضی ساحلی زاینده رود آزاد و به فضاهای سبز شهری تبدیل گشت، تا جایی که بسیاری از متخصصان ، شهرسازان و شهرداران معاصر جهان ، ارتباط اندام وار شهر اصفهان را با مسیر و بستر طبیعی و مصنوع رودخانه ، منحصر به فرد و یگانه شمرده و مورد تحسین و تمجید قرار دادند.

تاهدف اصلی حفظ حریم رودخانه ایجاد دره ای طبیعی در دل شهر بوده است ، تا همان گونه که آب در این مسیر جریان دارد ، هوا و نسیم برخاسته از کوه های زاگرس پس از تلطیف در بیشه زارهای منطقه ماربین و باغ های سرسبز ناژوان در غرب اصفهان ، باعث تلطیف هوای شهر شود. خواست دیگر این طراحان ایجاد و حفظ پیوند اندام واری و نظم حرکتی در شهر با بستر طبیعی رودخانه بوده است. تا بیش از چهل سال پیش با تصمیم گیری نادرست مسئولان وقت شهری ، مجوز ساخت هتل کوثر ( کوروش ) در حریم پل تاریخی سی و سه پل صادر گردید که تخلفی آشکار از مقررات مصوب و نشان بی توجهی به ارزش های فرهنگی این شهر بود. پس از بالا رفتن بنا، متخصصان و آگاهان شهر صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان مملکتی رساندند و مقرر گردید تا چنین خطایی دیگر تکرار نشود. حدود سی سال این ساختمان نمودار قانون شکنی و اشتباه آشکار مدیریت شهری در آن زمان به حساب می آمد. با ادامه خدمات ارزشمند شهرداری و مسئولان فهیم سازمان پارک ها و فضای سبز ، این امید در دل همه دوستداران اصفهان جوانه زد که دیگر چنین خطایی اتفاق نخواهد افتاد ، ولی متاسفانه دیری نپایید که مردم اصفهان در نهایت بهت و ناباوری ، ناظر و شاهد قانون شکنی های پی در پی مسئولان شهر در این عرصه یگانه شدند و علی رغم اعتراض گسترده متخصصان میراث فرهنگی و تاریخی و هم صدایی دلسوزان ، آگاهان و متخصصان و بر خلاف تمام ضوابط و مقررات حریم های مصوب ، از جمله حریم طبیعی – تاریخی زاینده رود ( مصوبه شورای فنی میراث فرهنگی ، مورخ 11/ 1 / 1375 ) ، ساختمان های بلند مرتبه رنگارنگ یکی پس از دیگری در این منطقه برپا شد و یک باره تمام تلاش های چند صد ساله و مخصوصا نیم قرن گذشته را برباد داد و شدت و سرعت آن هر روز بیشتر و ضرباتش سخت تر گردید. تا جایی که امروزه همه عاشقان و دوستداران شهر تاریخی اصفهان که هنوز خاطره پرواز کبوترها را برفراز برج های کبوتر حاشیه زاینده رود در یاد دارند ، شاهد تجاوز به حریم و مخدوش شدن چشم انداز و خط آسمان آخرین بازمانده مناظر طبیعی زاینده رود و بالا رفتن برجی از آهن و فولاد در حریم پل تاریخی مارنان هستند که در زیر گردش جرثقیل های غول آسا در حال نابودی است.

 سازمان های مردم نهاد فعال در زمینه معماری و شهرسازی و حفظ میراث تاریخی و طبیعی اصفهان در بخش دیگری از نامه سرگشاده اعتراضی خود درباره ساخت و ساز های غیر اصولی با مجوز شهرداری اصفهان در حریم زنده رود تاکید نمودند :

آری شهرداری برای تامین هزینه های جاری و روزمره خود در پشت درهای بسته  دست به صدور مجوز های خلاف و ناصواب زده و این یادگارهای کهن را در میان برج های بلند و ناسازگار با محیط دفن می نماید و گاهی با عذرهای بدتر از گناه از جمله این که : « ... تصمیم درباره این مجموعه در دوران مدیریت قبلی صورت گرفته ... » بر تداوم خلاف صحه می گذارد و اعتراض های گروهی و متخصصان نیز صرفا موجب سرعت این تخلفات شده است.متاسفانه آنچه در سال های اخیر بر تاریخ معماری اصفهان افزوده شده ، نظیر برج جهان نما ، برج هتل آسمان و سرانجام این برج ناساز در حریم پل مارنان ، نه تنها هیچ سنخیتی با فرهنگ و هویت معماری این دیار ندارد ، بلکه دهن کجی ناشیانه ای است که در تعارض کامل با بافت تاریخی و طبیعی شهر قرار دارد.

 امضا کنندگان این نامه در پایان از مسئولان خواستار شدند : به خواست برحق مردم اصفهان در جهت حفظ میراث تاریخی و طبیعی این شهر برای ارائه به نسل های آینده این سرزمین توجه شده و مانع از ادامه ساخت این برج و به طور کلی بلندمرتبه سازی در حریم آثار تاریخی اصفهان شوند. توجه به این درخواست احترام به دلبستگی دوستداران این میراث گران بها از اقصی نقاط جهان است که حتا خاکسپاری خود را در این شهر یگانه آرزو می کنند.

 گفتنی است : انجمن مهندسان معمار و شهرساز استان اصفهان ، انجمن صنفی مهندسان مشاور استان اصفهان ، جامعه مهندسان مشاور ایران ( دفتر استان اصفهان ) ، جمعیت دوستداران محیط زیست ( طبیعت یاران ) و کانون تشکل های زیست محیطی استان اصفهان ( به نمایندگی از 29 سازمان مردم نهاد زیست محیطی ) در شمار امضاء کنندگان این نامه هستند. 

 

نظرات 1 + ارسال نظر
شهریار 3 اسفند 1386 ساعت 09:40 ق.ظ

با درود و ضمن احترام به نظرات کسانی که این گونه میاندیشند با
این نوع طرز فکر شخصا کلا مخالفم
باید در مورد شهرهای تاریخی مثل اصفهان جور دیگر نگریست
آیا این که اگر شهری مثل اصفهان چون تاریخی است باید مردم آن تارک دنیا شوند و کلا کل ساخت و سازها در شهر تحت شعاع بنا های تاریخی باشد بسیار نادرست است
به نظر من اگر پل مارون به بهترین نحو ممکن نگه داری شود ساخت یک برج ۱۲ طبقه در نزدیکی آن هیچ نوع صدمه ای به آن نه نتها نمیزند بلکه در صورت درست ساخته شدن ودر صورت ساخت نمای مناسب
نمایانگر تلفیقی از معماری مدرن و ترکیب بناهای مدرن وسنتی میتواند باشد

حال جدای از این بحث باید به مساله از نظر اجتماعی و اقتصادی نیز نگریست در حاشیه زاینده رود با توجه به بالا بودن قیمت زمین چیزی از شش میلیون به بالا برای هر متر نمیتوان از کسی توقع داشت که یک زمین یکی دو میلیارد تومنی را برای ساخت یک ساختمان دو سه طبقه از بین ببرد چون بازدهی اقتصادی ندارد
همین موضوع باعث میشود پس چندی ساخت و ساز جدید در حاشیه زاینده رود انجام نشود و این فضا ها به مخروبه تبدیل گردد که زیبنده نیست
در مورد شهرداری هم باید به این نکته توجه کرد بودجه عمرانی شهرداری اصفهان در سال ۸۵ چیزی بالای ۵۰۰ میلیارد تومن بود شاید جالب باشد بدانید طبق آمار منتشره ۹۰ درصد از این درامد از حاشیه زایند ه رود و جنوب شهر واز عوارض گرفته شده ازساختهای جدید مسکونی بوده است
و شهرداری ها از بودحه دولتی برحوردار نیستند

آیا به نظر شما شهرداری باید با تعطیل کردن این ساخت و سازهایی که شما فرمودید نتها منبع درامد شهر را از بین ببرد و این همه پروژه عمرانی عمومی که شهر توسط شهرداری با هزینه های سنگین نجومی در دست اجرا هست را فدا کند
آیا میشود در شهری مانند اصفهان با ۳ میلیون جمعیت اتوبان و پارکینگ و پل نساخت
ایا میدانید در صورت اجرا نشدن این طرحها چند سال دیگر این شهر قابل زیست نیست

ایا یک شهر زیبا با ساختمانهای لوکس و جدید و مجلل و فضای شهری اصلاح شده با بناهای تاریخی در دلش بهتر است

یا یک شهر دارای رکود و مخروبه که جای زندگی نیست و همه چیز برای حفظ حریم اثار تاریخیش فنا شده


برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد